مقدمات زبان سنسکریت

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

هدف از نگارش این کتاب که جلد نخست آن در سال 1384 و جلد دوم آن با تغییرات و اضافات در سال 1391 منتشر گردید، آموزش مقدمات زبان سنسکریت کلاسیک به شیوه‌ای ساده، فشرده و نظام‌مند است. این کتاب دستور زبان سنسکریت کلاسیک نیست، بلکه مفاهیم بنیادین این زبان را گام به گام به خواننده می‌آموزد.
این کتاب به چهار بخش تقسیم شده است. دروس پایه، نکات دستوری، متنهای برگزیده و واژه‌نامه. زبان سنسکریت نزدیکترین زبان به زبانهای ایران باستان (اوستایی و فارسی باستان) است و فراگیری آن زمینۀ مستحکمی برای فراگیری زبانهای ایرانی باستان فراهم خواهد آورد.
در پیش‌گفتار کتاب حاضر آمده است:سَنسکریت نامی است که هندیان باستان برای زبان کهن خویش برگزیده ‌بودند. زبان سنسکریت یکی از مهمترین اعضای شاخۀ زبانهای آریایی است. زبانهای آریایی شاخه‌ای بسیار مهم از خانوادۀ هندواروپایی را تشکیل می‌دهد.
آریاییان در اوایل هزارۀ دوم پیش از میلاد به دو گروه بزرگ «هند و آریایی» و «ایرانی» تقسیم شدند. دستۀ کوچکی از هندو ایرانیان به سوی آسیای صغیر و شمال بین‌النهرین روانه شدند و با هوریان در آمیختند.
با وجود این، پیکرۀ اصلی هندوآریاییان در فاصلۀ سالهای 1700 و 1200 پیش از میلاد با گذر از رشته کوههای هندوکش، در شمال افغانستان کنونی، نخست به شمال غرب هند گام نهاد و سپس به تدریج مناطق شرقی و جنوبی شبه‌قارّه را نیز به تصرف خود درآورد.
زبانهای هندو آریایی، مانند زبانهای ایرانی، از سه دورۀ باستان، میانه و نو گذر کرده اند. سنسکریت از زبانهای هند باستان است. امروزه زبان سانسکریت در مدارس دینی هندوان و تقریباً در همه دانشگاههای معتبر جهان در بخشهای هندشناسی هند و اروپا تدریس می‌شود.