اخبار

سپیده‌دم یکی از روزهای 1322 پزشک احمدی را با دستهای دستبند شده به میدان توپخانه تهران آوردند و همین‌که خواستند او را دار بزنند فریاد زد: «ای مردم من بی‌گناهم، مقصر دیگران بودند». بااین‌حال مأموران اعدام فرصت ندادند و طناب دار را به گردنش انداختند و چند لحظه بعد جنازه پزشک احمدی، قاتل خونخوار زندان قصر که بارها شاهد لحظات جان دادن قربانیان خود بود از طناب دار آویزان شده بود و نسیم صبحگاهی آن را تکان می‌داد.1

«ای مردم من قاتل نیستم! یگانه گناهم اینه که دستور مافوقم را اجرا کرده‌ام! و حالا چون از همه ضعیف ترم، همه چیز به گردن من افتاده! قاتل اصلی سرتیپ مختار و خود رضا شاهه!»(۱) این آخرین گفته‌های «احمد احمدی» معروف به پزشک احمدی، از عوامل قتل آزادیخواهان و ناراضیان سیاسی در دوران «رضاشاه» پای طناب دار بود که بیست فروردین سال ۱۳۲۱ در عراق دستگیر شد.

احمد احمدی فرزند محمدعلی مشهور به پزشک احمدی در سال 1266 در یکی از محلات تبریز به دنیا آمد. در سنین نوجوانی به کار فروش دارو سرگرم شد. حدود سال 1307 در 41 سالگی به تهران آمد و در بیمارستان احمدی تهران که بعدها به بیمارستان سپه موسوم گردید، به کار پرستاری پرداخت. او با مشاهده اعمال پزشکان سعی می کرد امور پزشکی را بیاموزد. سر و کار با بیماران متعدد اهمیت واقعی بیماری و درد را در نظرش کم اهمین جلوه داد. او زمانی اقدام به دایر کردن داروخانه کوچکی در مشهد نمود. همین که می گفتند از تهران آمده و در یکی از بیمارستان های مهم مرکزی کار می کرد، برای معروفیتش کافی بود تا مردم به او مراجعه نمایند هر چند که سواد اندکی داشت. در سال 1310 در دوران ریاست آیرم بر شهربانی وارد یکی از مهم ترین ادارات مرکز شد.

جعفرقلی ‌خان بختیاری سردار اسعد دوم، فرزند حاجی‌ علیقلی ‌خان بختیاری سردار اسعد اول، که در ساعات نخستین صبح روز 10 فروردین 1313 توسط پزشک احمدی (در سلول شماره 28 / زندان نمره یک در بازداشتگاه موقت شهربانی) به‌طرز فجیعی به ‌قتل رسید، از دوران مشروطیت بدان‌سو، در عرصه سیاسی کشور حضوری فعال و مؤثر داشت.