متفکرین بزرگی چون فیشته، آموزش و پرورش را وسیله ای برای بازسازی اخلاقی جامعه می دانند. دیگرانی چون تورستن هازن معتقدند، تمهید رهنمود اخلاقی، کارکرد حساس دانشگاه است. اگر این نهاد بزرگ اجتماعی چنین رسالت سترگ بیرونی را بر عهده داشته باشد ابتدا باید قادر به حل و فصل اخلاقی مسائل درون خود باشد.
«رتبه‌بندی دانشگاه‌ها» این روزها از دغدغه‌های جدی سیاستگذاران فرهنگی و اهالی دانشگاه‌ها است که می‌کوشند تا با نزدیک کردن خود به استانداردهای «نظام رتبه‌بندی»، به نوعی کسب هویت کنند. اما براستی چقدر این نوع از نظام ارزیابی می‌تواند بازنمایی درستی از عملکرد علمی دانشگاه‌ها به‌دست دهد؟ برای به‌دست آوردن این پاسخ با دکتر غلامرضا ذاکرصالحی، عضو هیأت علمی مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی، به گفت‌وگو نشستیم.
بررسی «آینده دانشگاه در ایران» در میزگردی با حضور حسین ابراهیم‌آبادی و غلامرضا ذاکرصالحی
این نشست با سخنرانی غلامرضا ذاکرصالحی، عضو هیات‌علمی موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی، همراه بود. در این نشست ذاکرصالحی نظرات خود پیرامون راهکارهای توانمندسازی علوم انسانی را بیان کرد که بخشی از صحبت‌های او را در ادامه خواهید خواند.
یک عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی عالی با بیان اینکه نقش دانشگاه تولید شناخت بنیادین است و نه تولید کالا به ارائه پیشنهاداتی برای کاربردی سازی و توانمند کردن علوم انسانی پرداخت.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید