اخبار

علی باباچاهی به تازگی دست به انتشار یک گزیده اشعار با عنوان «ژوزف تو مرخصی!» زده که در زیر عنوان کتاب عبارت «کنش امر اجتماعی» آماده است و با توجه به انتشار مقاله‌ای 33 صفحه‌ای در ابتدای کتاب آن طور برداشت می‌شود که این کتاب گزیده‌ای از شعرهای متعهد و اجتماعی باباچاهی است. در این راستا گفت‌وگوی مفصلی را در با وی ترتیب داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

علی باباچاهی با بیان اینکه با شاملو مشکلی نداشته و فقط با شیوه چاپ شعر در خوشه مشکل داشته است، می‌گوید:شاملو در «خوشه» بذل و بخشش بسیاری می‌کرد و گاهی شعرهایی را چاپ می‌کرد که شاید خودش هم آن‌ها را نمی‌خواند و دوست نداشت. در آن زمان شاملو کتاب شعر «خوشه» را هم چاپ کرد که در آن کتاب شعرهایی از من و از آن شاعرانی که اصلا من قبول‌شان نداشتم آورده بود و به همین دلیل با توجه به اینکه کتاب پرفروشی بود و در هر خانه‌ای پیدا می‌شد اما من آن کتاب را تحریم کردم و نخریدم.

امروز سالروز تولد محمد علی سپانلو، شاعر، نویسنده و منتقد معاصر است. برنده جوایز شوالیه شعر فرانسه و جایزه شعر ماکس ژاکوب فرانسه، در زمان حیاتش شعرهای بسیاری منتشر کرد. "آه... بیابان"، "خاک"، "رگبارها"، "پیاده روها"، "سندباد غایب"، "خانم زمان"، "ساعت امید"، "فیروزه در غبار" و " تبعید در وطن" بخشی از دفترهای شعر منتشر شده این شاعر است. کتاب‌های " بازآفرینی واقعیت"، "نویسندگانِ پیشرو ایران" و "چهار شاعر آزادی" نیز از مهم‌ترین تالیفات اوست.

نیمایوشیج متولد 21 آبان1274[یا به روایتی دیگر 1276]؛ علی باباچاهی متولد 20 آبان 1321؛ شاپور بنیاد متولد 18 آبان 1326 و عبدالعلی دستغیب متولد 16 آبان 1310؛ امسال، ایام تولد چهار چهره شاخص شعر و نقد مدرن ایران، مقارن است با هفته‌ای که از شنبه پانزدهم آبان شروع شده است و به جمعه‌ بیست و یکم ختم؛ این چهار نفر با چهار رویکرد متفاوت به جهان، شعر و هنر، هر یک تأثیری غیر قابل پیش‌بینی بر ادبیات معاصر داشته‌اند ادبیاتی که قرنش، پنج سال دیگر-فقط پنج سال دیگر- به پایان می‌رسد

علی باباچاهی درباره دو مجموعه جدیدش می‌گوید: این شعرها پیش‌فرض‌های منتقدان یا خوانندگان عافیت‌اندیش را به چالش می‌کشد.

كارنامه «علی باباچاهی» در دو سه دهه اخیر شاعری پركار و پی‌جو را نشان ما می‌دهد كه بی‌وقفه و خستگی‌ناپذیر نوشته، تحقیق كرده و در كارگاه‌های ادبی‌اش دست شاعران جوان را گرفته است. به كتاب‌هایش كه نگاه كنید شاعری چند‌بُعدی را می‌بینید كه در یك‌جا نمانده و مدام خودش را به چالش كشیده است.

"علی باباچاهی" می‌گوید: زمانی که تیراژ کتاب‌های رمان، شعر، فلسفه و آثار تحقیقی و پژوهشی به 400 نسخه و بعضا کمتر می‌رسد دیگر «آن‌چه عیان است چه حاجت به بیان است؟!»

مراسم اختتامیه نخستین دوره جایزه شعر احمد شاملو، عصر دیروز، هجدهم دی در منزل او، با حضور آیدا شاملو و اهالی شعر و ادبیات برگزار شد. این دوره چهار منتخب نهایی داشت. مجموعه‌شعر «کشتی پراسرارِ» علی باباچاهی و «منظومه بازگشتِ» شمس‌لنگرودی به‌طور مشترک جایزه رتبه اول را دریافت کردند و رتبه دوم نیز باز به‌طور مشترک به «مدارک جعلیِ» سعدی گل‌بیانی و «اندوه تحمیلیِ» فرزاد آبادی تعلق گرفت.

سیمین بهبهانی در ارتباط با مخاطبان از امتیاز ویژه غزلسرا بودن برخوردار بود. در توضیح این نکته باید گفت که مردم ایران اغلب شعر خوانی را با قالب غزل شروع کرده، در آن غرق شده و سپس به سراغ دیگر قالب‌ها و گونه‌های شعری می‌روند. سیمین هم نخست با غزل آمیخت و بعد به واسطه آن با دیگر گونه‌های شعر آشنا شد. از سویی اغلب خوانندگان شعر بویژه در غزل گوش شان با طنین پایانی ابیات آشنا است، به گونه‌ای که وقتی مصرع با کلمه‌ای به پایان می‌رسد ناخودآگاه در ذهنشان به دنبال واژه‌ای هم قافیه آن می‌گردند.

آرش رضایی: محمدعلی سپانلو را هم به عنوان شاعر می‌شناختیم، هم به عنوان مترجم و پژوهشگر ادبی. او که نیست، ادبیات ما باید ضایعه تنفسی بزرگی را تحمل کند. ادبیاتی که بخش اعظمی از صبقه معاصر آن به دست این مرد به کشورهای دیگر رفت و با تلاش او به آنها معرفی شد. به بهانه همین واقعه ناگوار با علی باباچاهی (شاعر و منتقد ادبی) به گف تو گو نشستیم و از روزگار او و سپانلو پرسیدم...