اخبار

علی‌اشرف صادقی، زبانشناس صاحب‌نام کشور گفت: در ازبکستان مرا به روستای محل تولد ابن‌سینا بردند، در دفتر روستا، نوشته شده بود به زادگاه ابن‌سینای ازبک، خوش آمدید!

دکتر علی‌اشرف صادقی با اشاره به تدوین سه جلد از فرهنگ جامع زبان فارسی تاکنون، دلیل تدوین این فرهنگ را پدید آوردن اثری شامل و پوشانندۀ تمام کلمات فارسی متون قدیم و معاصر دانست ضمن آنکه گوشه‌چشمی هم به فارسی تاجیکی و افغانستانی (دری) داشته باشد.

علی‌اشرف صادقی می‌گوید: کلمات بسیاری وجود دارد که سعدی و حافظ و مولوی به صورت دیگری به کار برده‌اند و امروزه در نتیجه تحول زبانی به صورت دیگری به کار می‌رود و ما نمی‌توانیم تلفظ‌های امروز را به زور به تلفظ‌های قرن هفتم برگردانیم، اصلا نمی‌شود زیرا عامه مردم این‌طور تلفظ می‌کنند.

علی‌اشرفِ صادقی زبان‌شناس ایرانی، استاد بازنشسته دانشگاه تهران و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی است. از او به عنوان چهره ماندگار در حوزه ادبیات تجلیل شده است. دكتر صادقی از دوران كودكی جانش آمیخته به ادبیات فارسی بوده. او ادبیات، شعر، موسیقی، نقاشی و مجسمه را غذای روح آدمی می‌داند و معتقد است شعر حافظ و سعدی در سطح قابل‌اعتنایی از این ویژگی برخوردارند.

بیستمین شماره دوماهنامه «مفاخر ماندگار» به همت معاونت پژوهشی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی منتشر شد.

ایران‌شناسان و شرق‌شناسان فرنگی غالباً خاستگاهی امنیتی و اطلاعاتی داشتند. خیلی از آ‌نها عضو وزارتخانه‌های اطلاعات و امنیت کشورشان بودند. حتی باید گفت خیلی از آنها خبرچین‌های دستگاه امنیتی کشور خود در ممالک شرقی بودند.

نشست مجازی «فرهنگ جامع زبان فارسی» با حضور علی‌اشرف صادقی در فضای مجازی برگزار می‌شود.

بحث بر سر ترکیب «بُن بَسِند» و ریشه و تحوّل آن است. این تعبیر در تفسیر شنقشی در معنای«از بیخ برکنده» به کار رفته است.

زنده‌ یاد محمدرضا باطنی، از دوستان و همکاران قدیمی‌ام بود؛ سال 1348، دو سال پیشتر از من وارد گروه زبان‌شناسی دانشگاه تهران شد و همان سال از پایان‌نامه دکترای خود با عنوان «توصیف ساختمان دستوری زبان‌ فارسی» بر اساس نظریه مقوله و میزان هلیدی، زبان‌شناس مشهور بریتانیایی دفاع کرد. همان سال هم نتیجه این پایان‌نامه از سوی نشر امیرکبیر منتشر شد.

صادقی: میراث مکتوب به آنچه بر روی کاغذ، چرم، چوب و یا هر وسیلۀ دیگری مانند استخوان گوسفند یا گاو نوشته شده باشد، گفته می‌شود. اما منظور ما از این مقوله معمولاً نوشته‌هایی است که از زمان اختراع کاغذ و رسیدن آن به ایران در قرن دوم هجری، برای ما باقی مانده است.