سخن را میتوان با نامبردن از سه اثر مهم و تکاندهنده مردسالاری در حوزه روانشناسی در دهه ٧٠ میلادی شروع کرد؛ نوشتههایی که صدای اعتراض علیه تبعیض درمانی در حیطه روانی بودند. صاحبان این آثار که خود دانشآموختههای روانشناسی در دهه ٦٠ میلادی بودند، شاهد تبعیضها و نگاه فرودستی به زنان در اتاقهای مشاوره و روانکاوی بودند؛ دورانی که معیارهای سنجش سلامت روان برای زنان و مردان بسیار متفاوت بود، تا جایی که قدرتطلبی و بلندپروازی برای مردان عین سلامت و برای زنان حکم اختلال روانی را داشت. در این دوره بود که کتاب «زنان و دیوانگی» از فیلیس چسلر، مقاله «کلیسا، زن و کودک» اثر نائومی ویستن و مقاله «کلیشههای جنسیتی و قضاوت بالینی سلامت روان» از برورمن چاپ شد.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید