اخبار

«نیایش» مصادیق بسیاری دارد. فاستر (۱۹۹۲) از نظر مفهومی بیست و یک شکل مختلف برای نیایش برمی‌شمرد. وارسی هفت پژوهش تجربی نشان داد که محققان نیایش را به چهار الی نه گونه تقسیم کرده‌اند. مشخص‌ترین انواع نیایش عبارتند از: «حاجت‌مندانه»، «آیین‌گرایانه، «مراقبه‌ای»، «اعترافی»، «شکرگزارانه»، «شفاعت‌آمیز»، «اصلاح نفس» و «عادتی». همة اینها با مقیاسهای جداگانه معتبر تأیید و اندازه‌گیری شده‌اند. یک بررسی ملی در ایالات متحده نیایشهای «تأمل آمیز»، «محاوره‌ای»، «خودمانی»، «آیینی»، «حاجت‌مندانه» و «متفکرانه» را مطرح کرده است. در میان طرحهای پیشنهادی گوناگون تداخل زیادی وجود دارد ـ وضعیتی که ناشی از فقدان نظریه‌ای هماهنگ کننده است. اگر بشود نتیجه‌ای کلی از داده‌های مربوط به نیایش به دست آورد، ظاهراً این است که هرچه مردم بیشتر نیایش کنند، شکل‌های بیشتری از نیایش را به کار می‌گیرند. به علاوه بسامد نیایش تابع نیایش برای چیزهای بیشتر (تندرستی، علایق میان فردی و مسائل مادی) است.

صرف اطلاع‌داشتن ممکن است فشار روانی را کاهش دهد. نمونه‌ای شگفت‌انگیز و مثال‌زدنی را از اینکه دین چطور می‌تواند این نقش را ایفا کند، بیماری مبتلا به سرطان سینه به دست داد که می‌گفت: «هیچ تصور نمی‌کردم که خدا می‌تواند به این همه سؤال من پاسخ دهد!» گرچه این را می‌توان تسلط «اطلاعاتی» نامید، ولی رابطة نزدیکی دارد با این سه شکل تسلط ثانوی که تسلط «تفسیری»، «پیشگویانه»، «جانشین» نام گرفته‌اند، و به ویژه برای فهم این نکته اهمیت دارند که دین چگونه به مردم کمک می‌کند تا با مشکلاتی که در زندگی روزمره و نیز در مواقع دشوار برایشان رخ می‌دهد، کنار آیند.