اخبار

بر این باورم که در جامعه ما روشنفکران، آکادمیسین‌ها و علمای حوزه با یکدیگر «گفت‌وگو» نمی‌کنند. نخست لازم می‌دانم که فرآیند «روشنفکری» را از تحصیلات آکادمیک و حوزوی جدا کنم. برخی گفت‌وگو نکردن را تنها به جامعه روشنفکری نسبت می‌دهند ولی واقعیت این است که پرهیز از گفت‌وگو با یکدیگر تنها اختصاص به جامعه روشنفکری ایران از زمان مشروطه تا به امروز ندارد. استادان دانشگاه و رجال روحانی نیز با هم به گفت‌وگو نمی‌نشینند.