اخبار

خواجه نصیرالدین طوسی به عنوان ادیب، فیلسوف، ‌اعجوبه ریاضی و نجوم و یکی از برجسته‌ترین دانشمندان ایرانی جهان اسلام و از بزرگ‌ترین فقهای مذهب تشیع در سده هفتم هجری محسوب می‌شد که علم مثلثات را در ریاضیات گسترش داد.

خواجه نصیرالدین طوسی در زمرۀ بزرگ ترین و پرنفوذترین عالمان مسلمان سدۀ هفتم هجری به شمار می رود. بخش عمده ای آثار وی ناظر به آثار و آراء فخرالدین رازی و در دفاع از فلسفه و ارائۀ کلامی درست و متین تدوین شده است.

مراسم بزرگداشت مجازی خواجه نصیر الدین طوسی فیلسوف، منجم و ریاضیدان برجسته ایرانی، سه شنبه 5 اسفندماه 99 به همت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد.

در بحث نسبت میان مباحث عرفانی و خواجه نصیرالدین طوسی از جمله ادله مشهور، نامه‌نگاری‌های وی با صدرالدین قونوی، برجسته‌ترین شاگرد و شارح آرای ابن‌عربی است. در این نامه‌نگاری‌ها القابی که خواجه نصیر خطاب به قونوی به کار برده، نشان از آگاهی او به جایگاه عرفانی قونوی دارد

یک پژوهشگر گفت: تصورم این است که جز خواجه نصیر کسی در دربار ورود نکرده که این قدر به صورت مستقیم و غیرمستقیم منشأ اثر باشد به طوری که پایه گذار یک تمدن شود.

حضار محترم به خوبی آگاهند که علوم عقلی از اوایل قرن دوم هجری در تمدن اسلامی راه جست. در این امر رجال نام آوری از ممالک وسیع اسلامی شرکت کرده اند که بیشتر آنان از قوم ایرانی یا از عیسویان نواحی شمالی عراق بوده و مجموعاً در تشکیل حوزۀ علمی بغداد که جانشین مراکز علمی ایران و حوضۀ علیای دجله و فرات گردید تاثیر داشته اند.

از میان روش های کلامی، (نص گرایی، عقل گرایی تأویلی و عقل گرایی فلسفی) باید خواجه نصیر الدین طوسی را تابع روش عقل گرایی فلسفی به شمار آورد و گرچه قبل از ایشان، افراد دیگری نیز برای اثبات مدعیات کلامی از مبانی فلسفی بهره می گرفتند، ولی از این جهت یا دچار افراط می شوند و یا از آن، استفاده جدلی می کردند؛ همان طور که این مبانی نظم خاصی نداشتند.

یورش مغول، نخبگان و توده های جامعه اسلامی را با آزمون بزرگی روبرو کرد که از پذیرش ایلی(تسلیم شدن) تا مقاومت را دربر می گرفت.هر چه از زمان یورش های اولیه می گذشت، به همان نسبت روحیه مقاومت جای خود را بر ایلی می داد.خواجه نصرالدین طوسی از جمله نخبگانی بود که در آخرین یورش هدایت شده از دربار مغولستان در معرض این آزمون قرار گرفت.

ابوجعفر محمد بن محمد بن حسن طوسی مشهور به خواجه نصیرالدین (زاده ۵ اسفند ۵۷۹ در طوس و درگذشتة ۱۱ تیر ۶۵۳ در بغداد) شاعر، فیلسوف، متکلم، فقیه، دانشمند، اندیشمند، ریاضیدان و منجم ایرانی سده هفتم است. کنیه‌اش «ابوجعفر» و به القابی چون «نصرالدین»، «محقق طوسی»، «استاد البشر» و «خواجه» شهرت دارد.

خواجه نصیرالدین طوسی در همه‌ علوم زمان خود سرآمد بود و خدمت زیادی به جهان اسلام کرد. تا قبل از او علمای بزرگ به‌درستی مشخص نبوده که شیعه‌اند یا سنی، ولی خواجه عالمی است که یقیناً شیعه بود. همچنین بی‌شک ایرانی است، از دیگر مزایای وی نوشتن کتب بسیاری به زبان فارسی است. بیشتر کتاب‌های او به فارسی نگاشته شده است، درحالی‌که علمای قبل از او چنین نیستند.