اخبار

پس از فرازو فرودی ناگزیر، انتشار جلد 25 دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی در آستانۀ چهلمین سال بنیادگذاری مرکز دائرة‌المعارف نویدبخش روزهای بهتر و پربارتر در حوزۀ علم و معرفت و تحقیق است.

به‌تازگی، کتابخانۀ ملی ابتکاری به خرج داده و معرفی صد کتاب ماندگار قرن گذشته را در دستور کار قرار داده است. این کار با کتاب نثر طوبی تألیف مرحوم علامه میرزا ابوالحسن شعرانی، عالم یگانۀ معاصر در رشته‌های گوناگون فرهنگ و تمدن اسلامی آغاز شد.

محمدعلی اسلامی ندوشن از همان کسانی است که می‌توان او را میراث انسانی ایران‌دوستی خواند؛ جدای از کارهای فراوان او دربارۀ ایران، فردوسی و شاهنامه، مجموعه‌‌ای را برای جوانان سرپرستی کرد که آنها را با تاریخ و جغرافیا و میراث طبیعی و میراث معنوی و رویدادها و بزرگان کشور آشنا سازد.

بازخوانی یک تجربه فرهنگی- اجتماعی به روایت احمد مسجدجامعی و ابراهیم کریمی

‌قتل دلخراش استاد داریوش مهرجویی و همسر هنرمندش خانم وحیده محمدی‌فر تراژدی هولناکی برای جامعه ایران به‌ویژه جامعه هنری ایران رقم زد. مهرجویی از وطن می‌گفت و هرچه اندیشید و گفت و نوشت و ساخت و پرداخت برای همین وطن بود و می‌گفت «چرا از ایران می‌روید؛ لااقل بروید در شهرستان‌ها بروید در روستاها».

سال ۱۳۹۳ در خیابان مولوی تهران اسکلت بانویی هفت‌هزارساله پیدا شد که قدمت زندگی در تهران را به بیش از هفت هزار سال گسترش داد.

می‌توان گفت طیف وسیعی در تهمت بی‌دینی به حافظ نقش داشته‌اند؛ حتی کسانی که خود به حسن عقیده مشهور نبودند.

قائم‌مقام رئیس مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی با اشاره به تفاهم‌نامه همکاری با کاخ گلستان گفت: در هر بار بازدیدم از این مجموعه میراث جهانی، تحولات مثبت در آن مشهود است.

دکتر داوری را عمدتا به‌عنوان فیلسوف فرهنگ می‌شناسند و معرفی می‌کنند و این به دوران اخیر اختصاص ندارد. داوری از آغاز فرهنگ را به‌عنوان عرصه اندیشه و فکر برگزید. وقتی از فرهنگ سخن می‌گوییم، فقط به جنبه‌های متعالی آن و مضامینی که به عرصه‌های اندیشیدن و تفکر هستی‌شناسانه اختصاص می‌یابد، محدود نمی‌شویم؛ بلکه رضا داوری، امور روزمره و وقایع و پدیده‌های معمولی زندگی را هم عرصه‌ای برای تفکر دانسته است؛ از‌این‌رو در فرهنگ پیش و پس از انقلاب، شاهد حضور تأثیرگذار او بوده‌ایم.

به‌تازگی، روزنامۀ «اطلاعات» لوگوی خود را تغییر داده و به نشانۀ ۹۷ سال پیش بازگشته است؛ به لوگوی اسرافیل، ندادهندۀ رستاخیز که در صور می‌دمد و خفتگان و مردگان را به برخاستن فرامی‌خواند؛ یادآور میرزا جهانگیرخان شیرازی، بنیادگذار روزنامۀ «صور اسرافیل» در دورۀ مشروطه.