اخبار

فتح‌الله مجتبایی گفت:‌ قدر هویت ملی و فرهنگی خودتان را بدانید. شما در دنیا کم‌نظیرید. این پشتوانه علمی و پشتوانه فرهنگی و پشتوانه تمدنی که شما دارید بسیار گرانبهاست. مگذارید که آن را از دست بدهید.

مهدی زرقانی، پژوهشگر و عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد، گفت: بهار فراتر از تنگ‌نظری‌های ایدئولوژیک و تعصبات یک‌جانبه‌گرای حزب‌ها و حزب‌نماها معتقد به اصلاحات فرهنگی و اجتماعی و سیاسی در همه سطوح بود.

جایزه علمی «سیروس پرهام» به ابتکار سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران و با هدف نکوداشت جایگاه علمی این پژوهشگر برجسته و تقویت پایه‌های سندپژوهی و مطالعات آرشیوی برگزار می‌شود.

محمدتقی بهار (۱۸ آذر ۱۲۶۵ ـ ۱۳۳۰ش) در خانواده‌ای اهل ادب چشم به جهان گشود. پدرش محمدکاظم صبوری، ملک‌الشعرای آستان قدس رضوی بود و زمینه رشد استعداد شعری و ادبی فرزند را فراهم کرد. بهار از جوانی، با جریان‌های فکری نو و آرمان‌های آزادیخواهانه آشنا شد. روح عدالت‌طلب و علاقه شدید به اصلاح جامعه، او را به مطالعه آثار روشنفکران داخلی و خارجی واداشت و همین زمینه ساز ورودش به عرصه روزنامه‌نگاری و فعالیت‌های سیاسی شد.

مراسم رونمایی از ۳ کتاب فاخر درباره امام محمد غزالی با حضور استادان و پژوهشگران مطرح کشوری در مجمع فلاسفه ایران برگزار می شود.

دانشگاه تعریف چکیده و کوتاه شده آموزش عالی در ذهن همه ما ایرانی‌هاست. برای همین به محض نام بردن از مفهوم دانشگاه به معنای کلی، اولین چیزی که در فکر ما شکل می‌گیرد جایی مثل «دانشگاه تهران» است جایی که بسیاری از ما گمان می‌کنیم نخستین جا برای بنیانگذاری علم و آموزش عالی در ایران است؛ اما اگر اهل خواندن تاریخ و نگاه کردن به سرگذشت علمی این سرزمین باشید خواهید فهمید که آموزش عالی فراتر از تصورات اولیه ما ریشه دوانده و به اندازه چندین قرن قدمت دارد.

یکصد و هفتاد و یکمین شماره بخارا (آذر و دی ۱۴۰۴) با تصویری از غلامحسین مصاحب در دسترس دوستداران و علاقه‌مندان تاریخ و فرهنگ قرار گرفت.

ریچارد استونین در کتاب «خشایارشا؛ زندگی‌نامه شاهزاده ایرانی» نشان می‌دهد که چگونه نویسندگان متاخرتر یونانی و نیز اقدامات تبلیغاتی اسکندر مقدونی وجهه خشایارشا را خدشه‌دار کرده‌اند.

نهمین شمارۀ پادکست «آوای خردِ ایرانی» با سردبیری محمّد جعفری قنواتی، از سوی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی (مرکز پژوهش‌های ایرانی و اسلامی) منتشر شد.

نقاشی قهوه‌خانه‌ای که زمانی در آستانه مرگ بود و تنها چند قدم با پرتاپ شدن به قعر تاریخ فاصله داشت، روزی توسط هنرمندی که به تازگی از فرنگ برگشته بود نجات یافت و از آن زمان به بعد جای پایش در هنر ایران محکم شد.