اخبار

نشست «شاهنامه و زبان پارسی» با سخنرانی میرجلال‌الدین کزازی برگزار می‌شود.

استاد دانشگاه و شاهنامه پژوه با اشاره به جایگاه بلند نظامی در بزم‌نامه سرایی گفت: نظامی این شیوه را به جایی رسانیده است که نه پیش از او و نه پس از او هیچ سخنوری نتوانسته است بدان جایگاه بلند در بزم‌نامه‌سرایی برسد.

استاد دانشگاه و شاهنامه‌پژوه گفت: حکیم نظامی در بزم‌نامه‌سرایی، جایگاه بلندی دارد و خود را در این راه بلند آوازه یافته است.

میرجلال الدین کزازی از زبان مادری به عنوان پیشینه نیاکانی یاد کرد و افزود: اگر مادران زبان مادری را در سخن گفتن با کودکانشان به کار نبرند، زبان مادری از میان خواهد رفت.

میرجلال‌الدین کزازی در زادروزش گفت: چندین سال پیش که من آغاز کردم به پارسی گفتن و پارسی نوشتن، امید نمی‌بردم که این شیوه تا به این پایه گسترده بشود. شادمانم که تلاش‌هایی که کرده‌ام بیهوده نمانده است، نقشی نبوده است که بر آب زده شده باشد.

دکتر میر جلال الدین کزازی چهره ماندگار و استاد و پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی است.او درمیان اهل ادب به پارسی سخن گفتن و به بیان خود استاد، پیراسته و پالوده گفتن معروف است. جمله آثار قلمی او نیز از شعر و داستان و مقالات گرفته تا کتب درسی و پژوهشی همه به همین شیوه به رشته تحریر درآمد اند.«فرهنگ واژگانی»، عنوان اثری است که از سوی انتشارات معین و براساس واژه‌های مورد استفاده این استاد پرکار ادبیات فارسی به چاپ رسیده است.

میرجلال‌الدین کزازی بیان کرد: اگر ادب داستانی را در دامنه‌ای جای بدهیم، رزم‌نامه در یکسوی این دامنه جای می‌گیرد و رازنامه در سویی دیگر. با این همه، پیوند رزم‌نامه با رازنامه پیوندی بسیار تنگ است. حتی می‌توانم بگویم این پیوند، گوهرین است؛ زیراکه رازنامه را می‌توان از نگاهی کلان و فراخ، گونه‌ای از رزم‌نامه دانست.

میرجلال‌الدین کزازی در حمایت از ثبت جهانی شهر توس نوشت: «توس نه‌تنها شهری ایرانی، شهری جهانی است و هر آینه، شایسته آن‌که در شمار شهرهای بزرگ جهان که در فرهنگ جهانی کارساز و اثرگذار بوده‌اند، جای بگیرد.»

میرجلال‌الدین کزازی شاهنامه‌پژوه عقیده دارد: شمار زنان نیک، پسندیده، ستوده (در شاهنامه) بیش از مردانی است که از این ویژگی ها برخوردارند؛ ما زنانی را در شاهنامه می‌یابیم که به راستی برتر از مردانند.

سعدی سخنوری است که در زمینه های گوناگون شاهکاری هنری آفریده است و اگرچه چامه سرا نیست، اما چامه هایش در جایگاه خود استوار و شاعرانه است. او در چامه هایش بر آن است تا فرمانروایان را از خودکامگی و سیاه نامگی برهاند.