میراثی به نام «ای‌ایران» / فرهاد فخرالدینی

1394/8/23 ۱۲:۰۵

هیچ‌گاه مشخص نشده كه یك اثر هنری در چه شرایطی و با چه دلایلی اینچنین میان مردم تاثیر می‌گذارد و محبوب می‌شود. هیچ هنرمندی نمی‌تواند با رعایت چند شرط، خود را برای خلق اثر هنری تاثیرگذار و مردمی آماده كند یا تصمیم بگیرد كه اثری ماندگار بسازد.

هیچ‌گاه مشخص نشده كه یك اثر هنری در چه شرایطی و با چه دلایلی اینچنین میان مردم تاثیر می‌گذارد و محبوب می‌شود. هیچ هنرمندی نمی‌تواند با رعایت چند شرط، خود را برای خلق اثر هنری تاثیرگذار و مردمی آماده كند یا تصمیم بگیرد كه اثری ماندگار بسازد.

اما آن اتفاقی كه یك آهنگ، ترانه، فیلم و... را محبوب می‌كند و باعث می‌شود سال‌های سال كه نه، نسل‌پشت نسل و قرن پشت قرن در خاطره‌جمعی مردم یك سرزمین بماند و حتی بیرون از مرزهای سرزمین خود هم دیده و شناخته شود این است؛ هنرمند از عمق وجود و علاقه به هنرش، آن اثر را بسازد. درست مثل آهنگ «ای ایران» كه روح‌الله خالقی با علاقه قلبی عمیق به سرزمینش آن را خلق كرد و ماندگار شد.

روح‌الله خالقی، هنرمندی با دغدغه‌های ملی و میهنی بود؛ مردی كه به كشورش فكر می‌كرد و می‌خواست كشوری آزاد، مترقی و پیشرفته داشته باشد. خالقی بهترین آرزوها را برای ایران داشت و با همین آرزوها و رویاهای دوست‌داشتنی بود كه «ای ایران» را ساخت؛ آهنگی كه سال‌های سال است در ذهن مردم ایران نشسته و كمتر ایرانی را می‌شناسیم كه این آهنگ را در ذهن نشناسد و گاهی با خودش در خلوت زمزمه نكند.

«ای ایران» بهترین سرودی است كه در خاطره جمعی ما ایرانی‌ها ثبت شده و نه تنها در نسل‌های قدیمی كه در نسل‌های تازه ایران هم جاودانه و محبوب مانده. سرودی كه از یك همدلی جمعی و همراهی مشترك میان ایرانی‌ها حرف می‌زند و نشانه خواست عمیق و علاقه قلبی سازندگانش به «ایران» است. اما فارغ از «ای ایران»، خالقی سهم بزرگی در شناخت ما از موسیقی‌ها و آثار هنرمندان قبل از خود داشت.

ما با خالقی، عارف و شیدا را شناختیم و صاحب مجموعه‌ای از موسیقی‌های درخشان و بی‌نظیر از این آهنگساز شدیم. خالقی هنرمندی مترقی و خاص بود كه هیچگاه در زندگی حرفه‌ای خود به اعتبار یك موسیقی قناعت نكرد و همیشه به دنبال اتفاقی بهتر و تاثیرگذارتر بود.

همین شد كه خالق «ای ایران» با شعری از حسین گل‌گلاب و بعد از محبوبیت همه‌گیر، به همین «ای ایران» بسنده نكرده و گنجینه موسیقایی خود را تكمیل كرد. روح‌الله خالقی، هنرمندی بزرگ بود؛ هنرمندی كه هنوز هم در كنسرت‌ها مردم آثار او را درخواست می‌كنند و حالا دیگر كمتر كنسرتی را می‌بینیم كه به خواست تماشاگرانش با آهنگ «ای ایران» تمام نشود و این‌میراث بزرگی است كه از هنرمندی بزرگ به ما رسیده است.

منبع: روزنامه اعتماد