1399/8/12 ۱۲:۰۶
از میان قصه های مذهبی اقوام سامی دو قصه است که زمینۀ اصلی آن دفاع از زندگی و حفظ نژاد بشر و تأمین آسایش اوست. درین گفتار بر سر آنیم که تا حد امکان پیرایه هایی را که طی قرون بر این دو قصه بسته اند به یکسو نهیم و آندو را با قصۀ دیگری که در کتاب دینی ایرانیان باستان در همین زمینه وجود دارد بسنجیم.
نخستین داستان سامی قصۀ طوفان و کشتی نوح است و آن بطور خلاصه آنست که در دوران پیامبری نوح، ناسپاسی و گناهکاری عرصۀ زمین را فرا گرفت و کوششهای نهصد سالۀ نوح برای ارشاد خلق و بازداشتن آنان از سیاهکاری و عصیان به جایی نرسید و مردم بجای آنکه به اندرزهای او گوش فرادارند به آزارش کوشیدند و کارش را به جان رسانیدند. نوح از خداوند خواست تا بلایی بر مردم فرو فرستد و از آنان هیچکس بر جای ننهد.
خداوند نوح را فرمود تا کشتیی بسازد و پیروان خویش را در آن جای دهد و برای جلوگیری از انقراض نسل جانوران« از هر حیوانی جفتی با خود در کشتی نشاند».
نوح چنین کرد. سپس بارانی شدید فروبارید و آب از زمین جوشیدن گرفت و تمام ربع مسکون در آب شد و ستیغ کوهها نیز به زیر آب پنهان گردید و جنبنده ای از این بلای عظیم برکنار نماند و عفریت مرگ بر سراسر جهان هستی بال گسترد....
صدف، آبان 1336 شماره 2
دریافت مقاله
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید