یادی از دهخدا/ دکتر سید محمد دبیرسیاقی

1395/5/30 ۱۰:۴۵

ساعت 6:5 بعد از ظهر دوشنبه هفتم اسفند ماه 1334 خورشیدی سمع حیات استاد دهخدا از تند باد مرگ فرو نشست. خطابه زیرین در مجلس تذکری که به مناسبت نخستین سال درگذشت آن فقیه سعید در منزل آن مرحوم بر پا شده بود خوانده شد،شاید خوانندگان ارجمند در آن با احساسات شاگردی استاد از دست رفته بیش از همه چیز روبرو باشند.

ساعت 6:5 بعد از ظهر دوشنبه هفتم اسفند ماه 1334 خورشیدی سمع حیات استاد دهخدا از تند باد مرگ فرو نشست.

خطابه زیرین در مجلس تذکری که به مناسبت نخستین سال درگذشت آن فقیه سعید در منزل آن مرحوم بر پا شده بود خوانده شد،شاید خوانندگان ارجمند در آن با احساسات شاگردی استاد از دست رفته بیش از همه چیز روبرو باشند.

محمد دبیرسیاقی  ( هفتم اسفند ماه 1325)

مرگ هرگز برای ماضی نیست/ مرگ از بهر حال و آینده است

حال و آینده را توان کشتن / لیک بگذشته تا ابد زنده است

اینکه در محضری چنین بزرگوار که برجال علم و ادب و بزرگ مران فضیلت و حقیقت آکنده است و آزاده و ادیبی فرزانه پرآه و افسوس و دل و دیده اندوهگین و اشکبار دارند،من بنده بی مقدار سخن میگویم،اعتذار را به از این موجبی نیافتم که دیری خوشه چین خرمن معرفت و ریزه خوار خوان دانش آن بزرگ مرد بوده ام و یا به قول آن حجت قلمرو لغت فارسی دستیاری  او را کرده ام، و هم باز بستگی بدان معدن کمال  را محملی جز آن نشناختم که گوهر شناسان بصیر را افتد که در «در رشته کشند با جواهر شبهی»

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی