اخبار و گزارش

مصطفی عاصی هجوم واژه‌های بیگانه را به‌دلیل گرایش یا شیفتگی نسل جدید به زبان انگلیسی نمی‌داند بلکه نتیجه گسترش ارتباطات جهانی و پیامد ناگزیرِ قرارگرفتن زبان انگلیسی در جایگاه زبان میانجی برای همه کشورها می‌خواند و معتقد است نباید نگران تغییرات زبانی باشیم. او در عین حال می‌گوید: گاهی کاربرد واژه‌های بیگانه ارزش به‌شمار می‌آید تا جایی که برای گروهی از افراد سرنوشت زبان فارسی اهمیت خود را از دست می‌دهد و نسبت به آن بی‌تفاوت می‌شوند و در به‌کارگیری آن سهل‌انگاری می‌کنند. این سهل‌انگاری‌ها نگران‌کننده است.

وزیر میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی در اجلاس بین‌المللی ایران‌شناسی گفت: ایران بارها خود را از نو ساخته است. نیروی زایش و نو شدن، ایرانی را در پیوند با آهنگ هستی قرار می‌دهد و یادآوری می‌کند که حقیقت در حرکت و دگرگونی است، نه در سکون. همین روح نوزایی، ایران را در سخت‌ترین بحران‌ها توانمندتر ساخته است.

مقاله «ترجمه‌های بنگالی رباعیات خیام و چالش‌های آن» نوشته محمد ممیت‌الرشید برگزیده «جایزه دین» دانشگاه داکا _ بنگلادش شد.

نظام‌های خویشاوندی، زبان، اسطوره‌ها و قراردادهای اجتماعی، عناصر بنیادین شکل‌دهنده فرهنگ بشری هستند و بشر بدون وابستگی به زیست‌شناسی و ژنتیک، با ابزار فرهنگ و نمادسازی جهانش را معنا می‌بخشد.

آنچه جمهور را پس از بیش از دو هزار سال همچنان زنده نگه داشته است، گستره مباحث آن است: از تربیت کودکان تا سیاست‌گذاری عمومی، از اخلاق فردی تا ساختار قدرت، از هنر تا حقیقت، و از آزادی تا نظم. افلاطون در این کتاب، نه‌تنها طرحی از یک شهر آرمانی ارائه می‌کند، بلکه نقشه‌ای از روح انسان ترسیم می‌کند.

انتشارات مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، به‌مناسبت هفتۀ کتاب، منشورات خود را با ٢٠ درصد تخفیف به اهالی فکر و فرهنگ تقدیم می‌کند.

شاید این مهارت خاص ایرانیان باشد که قادرند این جادوگری را با ذوق و احساسی متعالی انجام دهند و امر خطیر ارتباط را به حوزه‌ای برتر از فرارسانی محض ارتقادهند، یعنی به قلمرو هنر.

در میان آثار باستانی جهان، «منشور کوروش» جایگاهی یگانه دارد. این سند، برخلاف بسیاری از فرمان‌های سلطنتی هم‌عصر خود، نه بر قدرت‌نمایی و مجازات که بر آزادی اسیران، احترام به باورهای دینی و همراهی در بازسازی فرهنگی تأکید می‌کند اما چرا این منشور، فراتر از یک سند تاریخی، به میراثی جهانی تبدیل شد؟

علیرضا اعتصام،پژوهشگر و نویسنده، گفت: اگر سعید نفیسی امروز در میان ما بود، از وضعیت ادبیات معاصر ایران اندوهگین می‌شد و شاید می‌گریست.

به گفته حسین معصومی همدانی، یکی از دلایل اینکه نیما را نمی‌توان شاعری حزبی دانست، این است که تضاد اصلی در شعر او میان کارگر و سرمایه‌دار نیست. هرجا که از کارگر سخن می‌گوید که چندان هم زیاد نیست شعرش اندکی تصنعی به نظر می‌رسد. در عوض، هنگامی که از رنج دهقانان و بی‌چیزان سخن می‌گوید، صدا و تصویر او اصیل و زنده است.