اخبار و گزارش

افسانه هفتواد و کرم خوش‌یمن او، پلی میان اسطوره و تاریخ بم و کرمان است؛ روایت کهن و جذابی که می‌تواند هم میراث فرهنگی را زنده کند و هم جاذبه‌ای تازه برای گردشگری شهر بسازد.

«فوات الوفیات» نه ‌تنها یک اثر تراجم‌نگارانه است، بلکه نوعی فهرست‌نگاری علمی نیز به شمار می‌آید، چون در آن اطلاعات دقیق کتاب‌ها، مؤلفان و زمینه‌های علمی ثبت شده است. این کتاب یک پروژه تمدنی است.

در چهل‌وسومین کنفرانس عمومی یونسکو که در شهر تاریخی سمرقند ازبکستان در حال برگزاری است، دو عید بزرگ اسلامی، عید فطر و عید قربان، توسط سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد -یونسکو-، به رسمیت شناخته شد.

سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) سال ۲۰۲۵ میلادی را به عنوان سال بزرگداشت هفتصدمین سال تولد شاعر و اندیشمند بزرگ ایرانی، خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی اعلام کرده است؛ شاعری که میراث معنوی و ادبی‌اش مرزهای زمان و جغرافیا را درنوردیده و در قلب ملت‌های فارسی‌زبان و جهانیان جایگاهی ویژه دارد.

کتاب «من جان؛ جشن‌نامه سیدحسین نصر»، ادای احترام به یکی از تأثیرگذارترین پیشگامان حوزه مطالعات اسلامی است. سیدحسین نصر طی هفت دهه، با بیش از ۹۰ عنوان کتاب و ۶۰۰ مقاله، سهم توجه قابل توجهی در غنای میراث فکری اسلامی، از تصوف و فلسفه از یک سو، تا علم و هنر از سوی دیگر ایفا کرده است.

نام ۲ شخصیت عرفان و فلسفه «بایزید بسطامی» و «علامه طباطبایی»، در برنامه‌های کنفرانس عمومی یونسکو در سمرقند، در فهرست بزرگداشت‌های یونسکو برای دوره ۲۰۲۶–۲۰۲۷ به ثبت رسیدند.

انتشارات سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، کتاب «شیوه‌نامۀ تاریخ شفاهی» را در ۱۳۲ صفحه چاپ و روانه بازار نشر کرده است. این اثر که به همت اعضای هیأت علمی، پژوهشگران و کارشناسان پژوهشکدۀ اسناد تدوین شده، با هدف ارتقای کیفیت و استانداردسازی فعالیت‌های تاریخ شفاهی منتشر شده و شمار منشورات سازمان را به ۱۶۷۰ جلد رسانده است.

کتاب «روزنامۀ مأموریت اسلامبول» تألیف میرزا محبعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو، با تصحیح و تحقیق نصرالله صالحی، از سوی مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب چاپ و منتشر شد.

رودریگر لولکر گفت:‌ ایران‌شناسی آینده، باید پلی میان معرفت، دیپلماسی فرهنگی و درک تمدنی بسازد - پلی که بر پایه احترام متقابل و علاقه به حقیقت استوار باشد.

محمد بهشتی گفت: قنات شهادت می‌دهد که رکن رکین تمدن ایرانی آب نیست؛ بلکه تشنگی است و این تشنگی معادل عاشقی است. آب در سرزمین ما در مقام معشوق قرار دارد و دلبری زیاد می‌کند برای همین است که تمدن ایرانی مبتنی بر تشنگی است. این تشنگی؛ قنات، باغ ایرانی و تمدن ایرانی را پدید می‌آورد. اگرچه آب در سرزمین ما کم است اما خیال آب عظمت دارد.