اخبار و گزارش

نگاهی به مقتل نویسی و مشهورترین مقتل‌هایی که برای شهادت اباعبدا...(ع) و یارانش نوشته شده است.

گزارشی تحقیقی درباره هنری راولینسون مترجم خط میخی و افسر اطلاعاتی بریتانیا (۱۲۴۸تا ۱۲۵۵ق.)

حمید احمدی:‌ایران یک دولت-ملت باستانی از نظر نظریه‌پردازان است و به باور «گراردو نیولی» هویت ایرانی در ایران توسط اردشیر بابکان پایه‌گذاری شده و هرتسفلد بر این باور است که هویت ایرانی در دوره هخامنشیان ساخته شده است. در ادبیات کهن و شعر فارسی نمونه‌های فراوانی از کنار هم بودن ملت و دولت داریم.

کتاب «جامعه‌شناسی تاریخی شهر شیراز» می‌تواند منبعی ارزشمند برای پژوهشگران حوزه‌های جامعه‌شناسی، تاریخ اجتماعی، شهرسازی و مطالعات فرهنگی باشد و دریچه‌ای تازه برای تحلیل تحولات شهری در ایران بگشاید.

کتاب «تاریخ ایران زمین» تالیف محمدجواد مشکور در بیست فصل به شرح تاریخ روزگار باستان تا انقراض قاجاریه می‌پردازد.

نتایج پژوهشی با عنوان «بررسی سیاسی نهضت عاشورا از دیدگاه مستشرقان آلمان و انگلیس» منتشر شده در فصلنامه «مطالعات تاریخی جهان اسلام» نشان می‌دهد مستشرقان موفق شده‌اند نهضت کربلا را از منظر سیاسی، اجتماعی تجزیه و تحلیل و تأثیرات معنوی آن را هرچند اندک درک کنند. از نکات و پیامدهای مثبت این مطالعات، معرفی آثار فراوان درباره واقعه عاشورا و لزوم بازشناسی هویت شیعی است.

استاد تاریخ اسلام حوزه و دانشگاه با بیان اینکه چرا تاریخ‌های روایتگرا در مورد عاشورا زیادتر شده است، گفت: دلیل این مسئله آن است که مردم کم سواد هستند و اهل مطالعه نیستند و نخبگان ما نیز کمتر به این موضوع توجه دارند.

صبح برخاستیم، امروز عاشورا است. نماز خوانده دعای عاشورا را شمس‌الدوله آورد خواندیم. انیس الدوله حلوا می‌پخت، رفتیم پاتیل کوچکی حلوا پخته بود، حلوای خیلی خوبی بود، بهم زدیم و خوردیم، از بس خوب بود آدم می‌خواست تا گلو حلوا بخورد اما ضرر داشت.

مرگ سیاوش، تنها یک اسطوره نیست؛ آینه‌ای است که در آن، تاریخ، معنا، و اخلاق به هم می‌رسند. همان‌گونه که عاشورا، تنها یک واقعه نیست، بلکه نظامی رمزی و احساسی و اخلاقی است. از همین‌جاست که ایرانی می‌تواند هم عاشورا را بفهمد و هم سوگ سیاوش را بخواند؛ زیرا هر دو، در عمق جان، به یک اندوه ریشه‌دار گره خورده‌اند: اندوه حقیقتِ بی‌پناه در برابر قدرت، اندوه حقِ مظلوم در برابر شمشیر ظالم.

عبدالله مستوفی: روز تاسوعا و عاشورا گذشته از مشغولیات روضه، ما مشغله دیگری هم داشتیم و آن کمک به تقسیم نذری بود. پدرم نمی‌دانم در نتیجه چه پیشامد و در چه دوره‌ای از ادوار زندگی خود نذری کرده بود که در هریک از این دو روز ۵۰ مَن برنج پلو می‌کردند و به مردم می‌دادند. این نذری در پنج شش دیگ بزرگ ریخته می‌شد، دیگ اول آن سه ساعت به ظهر مانده حاضر بود.