مونس الفقرا؛ چهل مقام

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

در نسخه از نگارنده نام برده نشده است. نسخۀ ازبكستان ش 3538/11 (356/11) از بایزید بسطامی (د 34 یا 262ق/849-1876م) و بلوشه (117/4) ش 2137 از خواجه عبدالله هروی (د 481ق/1089م) دانسته شده است. نسخۀ سوم آن (آكیموشكین، نامگو 579/1) ش 4349 بی نام نگارنده است.
گفتاری است در 40 مقام درویشان، نثر آمیخته به نظم، در 40 «فصل»: 1- امام جعفر صادق فرموده است چون درویش را محنت و نعمت پیش آید، نعمت را با دیگری بدهد و محنت خود اختیار كند، 2- امام فرموده درویش باید كه حق را به چشم سر بیند در غیر او نظر نكند، 3- امام فرمود خلق از حرام توبه كنند درویش باید از حلال، 4- در بنیان ارادت درویش باید كِ رنج مجاهدت و ریاضت را طلب كند و تركِ، 5- مجاهدۀ خلق را جُهد در آن است نیستی را هستی حاصل كند، 6- در بیان موافقت فقیری، 7- در بیان صبرِ درویش، 8- ذكر گرسنگی درویش، 9- در مخالفت نفس، 10- در بیان ریاضت...، 40- در بیان صفات درویش.
آغاز:   بسمله. قوله تعالی و الله غنی و انتم الفقراء هیچ ملك مقرب تجاوز نتواند كرد... از امام جعفر صادق روایت می‏كنند كه چهل مقام را اجابت كردیم و این مقام را بر چهل فصل از كلام ربانی و حدیث بیاراستیم... و این رساله را مونس الفقرا گفته‏اند.
انجام:   نه بیع را از ذكر خدای تعالی. تمت.
منابع دیگر:   برای بسطامی: اعلام، 293/1؛ هدیه، 434/1؛ برای پیر هرات: اعلام، 1376/2؛ طبقات، 109/5؛ صفا، 912/2؛ نفیسی، 58/1؛ فهرستواره 709/7 «فقرنامه»، همانجا 1005 «مونس الفقرا»، همانجا 1002 «مونس الابرار».
209،   نسخ خوش، مشكول، محمد نعیم ابن صاحب نظر، 1279ق، (ص 108-241 مجمموعۀ اصلی)، سپس مسائل توحید بخشبندی نشده و اوراد نیز بخشبندی نشده (ص 243-256)، زیراكس 125 گ.     شمث‍ 316334
اصل نسخه:   گنج‌بخش، ش 466 (تسبیحی، 2/439).

خرید فایل اسکن