لمعات

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از فخرالدین عراقی، ابراهیم بن شهریار (د 688ق/1289م). در مراتب عشق و به گفتۀ خودش به روش «سوانح العشاق» غزالی، در 28 «لمعه»، هنگامی كه به روم رفته بود و از درس «فصوص» قونوی بهره‏ مند شده، در 669-672 ق این كتاب را نگاشته است.
آغاز: الحمدلله الذی نور وجه حبیبه بتجلیات الجمال... گفتا به صورت ار چه ز اولاد آدمم/ از وی به مرتبه به همه حال برترم.
انجام:   كی بود ما ز ما جدا مانده/ من و تو رفته و خدا مانده.
منابع دیگر:   فهرستواره، 804/7؛ حاجی‌خلیفه، 1563/2؛ ذریعه، 342/18؛ اعلام، 1449/2؛ نسخه‏ ها، 1345/2 (34 نسخه)؛ مشترك، 1840/3 (28 نسخه)؛ صفا، 1196/3 «لمعات» (5 شرح آن)؛ نفیسی، 163/1، همانجا 747/2؛ بغدادی، هدیه، 12/1 كه آن را منظوم خوانده است.
(2)101، نسخ و تعلیق تحریری، سدۀ 8-9ق؛ تاریخ 5 ع 831/2ق. (عكس).     شمث‍ 141556
اصل نسخه: دانشگاه، ش 3299/2 (ف 2278/11).
(7)463، نسخ خوش، 1226ق، (ص 130-154).(عكس).
شمث‍ 320776
اصل نسخه:  گنج‌بخش، ش1026 (مشترك،1840/3-1842).

خرید فایل اسکن