سیب نامه؛ تفاحیه

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از احمد بن ابوالحسن كاشانی، كه در دیباچۀ كوتاه آن می‏گوید: رسالۀ تفاحیه ارسطالیس را، به روزگار سامانیان به زبان فارسی ترجمه كرده بودند. چون فهم آن دشوار بود، به سال 1257ق آن را به فارسی روان درآوردم. ترجمۀ فارسی آن از بابا افضل كاشانی، محمد بن محمد (پیرامون 582-592-707ق)، در «مصنفات بابا افضل: 111-144» چاپ شده است.
آغاز:   اما بعد الحمد و الصلاة. چنین گوید احقر عبادالله الجانی احمد بن ابی الحسن القاشانی. چون رسالۀ تفاحیۀ ارسطاطالیس حكیم مشتمل بر نبذی از حكم حكمت [بود] كه یكی از حكمای ماوراءالنهر در عهد سامانیان به زبان فرس قدیم ترجمه كرده بود، و فهم آن بر اغلب اذهان مشكل بود... بدانكه در حین وفات ارسطوی حكیم، از شاگردان او چند نفری در نزد وی حاضر بودند.
انجام:   تا فرق میان حق و ناحق كنید. چون سخن ارسطو به اینجا رسید روانش بی طاق شد، و دستش بلرزید و سیب از دستش بیفتاد. و حكما جمله برخواستند، و شب مهر بطون واگرفت و بر روی خود نهاد و گفت زد آنرا... .
منابع دیگر:   نسخه ‏ها، 804/2 «سیب نامه؛ تفاحیه» ترجمۀ بابا افضل (21 نسخه)؛ مشار، 1382/1 «تفاحیه» كار بابا افضل چ 1311ق؛ ملك، 59/5 «تفاحیه؛ سیب نامه» كه از تازه بودن ترجمه یادی نكرده است.
(2)26،   نستعلیق آمیخته به شكستۀ خوش، (ثریا) 1271ق. (ص 17-40)، (عكس).     شمث‍ 141381
نسخۀ اصلی: كتابخانۀ ملك، ش 526/2.

خرید فایل اسکن