دیباچه بیاض؛ دیباچه سفینه

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از طغرای مشهدی (د 1100ق/9-1688م). دیباچۀ بیاض میرزا معزالدین محمد متخلص به فطرت بن میرزا فخرای مشهدی است كه پدرانش از سادات قم بوده و خود از خراسان به روزگار اورنگ زیب (1069-1118ق) به هند رفته است. و تخلص خود را از فطرت به موسوی برگردانده است (نسخه ‏ها، 2468/3؛ ذریعه، 839/9). در آغاز از متن آن به «بیاض» رنگین و در میانه «سفینه»ی مبارك یاد كرده است.
آغاز:   خطبۀ بیاض رنگین طناز میرزا معز فطرت. سبحان الله هر چند دیدۀ قلم را از مكحل دوات سرمۀ سلیمانی می‏كشم، پریزادان معانی نقاب از چهره نمی‏گشایند.
انجام:   امید كه گردد این دُر پاك/ آرایش گوش اهل افلاك.
منابع دیگر:   ذریعه، (2) 649/9، «دیوان طغرا»؛ اعلام،1235/2؛ فهرستواره، 2416/3 طغرا (نمایه)، همانجا، 151/5 طغرا (نمایه).
(17)258،   نستعلیق خوش، سدۀ 12ق. در مجموعۀ 17 رسالۀ او، (گ 133-135). (عكس).    شمث‍ 317471
اصل نسخه:   میرداد خان افغان كه در پیشاور پاكستان به خرید و فروش كتاب می‏ پردازد.

خرید فایل اسکن