الغنی و المنی؛ الغنی فی الطب

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از ابومنصور الحسن بن نوح القمری، از مردم بخارا به روزگار امیر منصور سامانی (د 380/ پیرامون 990م). وی استاد ابوعلی سینا بوده است. در 3 «مقاله»: مقالۀ 1. فی الامراض الحادثة من الفرق الی القدم، 2. فی العلل الظاهرة، 3. فی الحمیات. هر یک در چند «باب»: یکم 110 باب، دوم 40 باب، سوم 27 باب.
نام نگارنده در سرآغاز و انجامه و نام کتاب در تملک‌ها آمده است.
آغاز:   حمدله. صلات. قال ابومنصور الحسن بن نوح القمری انی لم ازل فی صبای و منذ عقلت احب العلوم الطبیعیة و تنازعنی نفسی الیها و خصوصا علم الطب...
منابع دیگر:   حاجی خلیفه، 1210/2 «الغنی فی الطب»؛ کحاله، 3/ 299؛ زرکلی، 224/2؛ فهرستواره، 3361/5 «ترجمۀ التنویر یا تفسیر الالفاظ» از همو؛ مرعشی، 182/10 «الطب» از همو با همین سرآغاز و بخشبندی، جز آنکه شمار «باب»ها با نسخۀ ما کمی جدایی دارد.
1426،   نسخ خوش، بی‌نام نویسنده، ذیحجۀ 1081ق. با فهرست ریز کتاب در 16 ستون. با وقفنامۀ نوشتۀ 1289ق و نشان مهر بیضی طره‌ای برای گروه شیخیان کرمان، تملک محمد کریم بن ابراهیم و نشان مهر بیضی او «... کریم ... »، و نشان مهر چهارگوش «عبدالوهاب الحسینی»، و یادداشت استکتاب «ابن محمد یوسف محمدعلی الرضوی الطبیب» و نشان مهر بیضی او که تاریخ 1066 در آن خواناست، «فاید» و نسخه‌های پزشکی در 4 ص پایانی.
9+457+4 ص، 8/5×20/5، 21×30 سم‍ ، فتو.     شمث‍ 251631

خرید فایل اسکن