شرح رباعیات دوانی

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

متن و گزارش هر دو از جلال‌الدین محمد دوانی (د 908ق/1502م). در دیباچه گوید: در جوانی رباعی‌هایی سروده بودم، اکنون به خواهش گروهی از برادران آنها را گزارش می‌کنم. وی این گزارش را به نام سلطان بن سلطان ایلدروم بایزید (886- 918ق) ساخته است.
آغاز:   حمداً لا له غمر الخلق آلائه ــ لا معبود سواه بل لیس سواه. ... حمد سزاوار سرادق کبریا تقدس و تعالی... و بعد، در سوالف ایّام که عنفوان جوانی و ریعان زندگانی و عنوان شادمانی بود...
انجام:   به سر قصۀ سیمرغ و غصّۀ هدهد ــ کسی رسد که شناسای منطق‌الطیر است ــ تو چه دانی زبان مرغان را ــ که ندیدی دمی سلیمان را ــ نسئل الله تعالی الاطلاع علی حقایق اسراره و الاستیضاء بلوامع انواره.
منابع دیگر:   نسخه‌ها، 810/2 (13 نسخه)؛ مشترک، 967/2 (4 نسخه)؛ ذریعه، 279/13 «شرح الرباعیات و شرخ الغزل و شرح البیت»، 279 «شرح الرباعیات الفارسیات فی الحکمة»؛ اعلام، 456/1: جلال‌الدین؛ طبقات، 220/10: محمد الدوانی؛ نفیسی، 265/1-267.
(2)1925،   نستعلیق تحریری پخته، سدۀ 11ق (ص 162-257)، آغاز و انجام برابر نمونه.     شمث‍ 252150

خرید فایل اسکن