زبدة الاسرار و خلاصة الاذکار

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از خواجه محمد بن محمود دهدار شیرازی، متخلص به عیانی (د 1016ق/1608م). و تخلص خود «عیانی» را چند جای این کار خود آورده است.
جفر است به نظم و بندهایی بلند به نثر، آغاز می‌کند به: حمد، نعت، «فی مدح السلطان الاعظم شاه اسماعیل بردالله مضجعه» [905-930ق]، مخصتری از دلایل اوضاع (در اینجا می‌گوید: این کمینه «عیانی» از این راز ـ دیده‌ام اندکی به سال دراز)، سبب تألیف (در اینجا می‌گوید به خواهش «نیک مردی ز مردمان عراق»... «در دو هفته نمودم این تألیف»، سپس ابتدای سخن، تنبیه سایل، حروف بیوت کواکب، تقسیم کواکب... می‌رسد به: مناجات و خاتمه.
در مآخذ در دسترس از نسخۀ دیگر آن نشانی بدست نیامد.
آغاز:   
فتح این نسخۀ همایون فال
شد به نام میهن متعال
آنکه قاضی اهل حاجات است
عالم السر و الخفیّات است
انجام:   
عفو کن از وی آنچه کرده بکار
مکنش بر جزای کار آزار
خلعت عفو لطف فرمایش
در مقامات قرب ده جایش
منابع دیگر:   اعلام، 2081/3؛ مشترک، 6/1«الف انسانیت»؛ نفیسی، 397/1، همانجا، 807/2: که دربارۀ دهدار سخنی دارد؛ ذریعه، 777/9؛ مشار، مؤلفین، 791/5؛ ذریعه، 12/ 18 «زبدة الاسرار و خلاصة الاذکار»: از سید محمدهاشم بهبهانی در علم حروف و طلسمات، که جز این است؛ مرعشی، 35/20ش (2)3631 «اسرار الحروف».
(4)1926،   نسخ خوش، بی‌نام، بی‌تاریخ، سدۀ 12-13ق (ص 120-245).
شمث‍ 252151

خرید فایل اسکن