ادبیات

از جلال‌الدین محمد بن عبدالرحمان قزوینی، مشهور به خطیب دمشق (د 739ق/1338م). گزیده‌ای است از «مفتاح العلوم»
ابویعقوب یوسف سکاکی (د 626ق/1229م)، با دستبرگی و افزوده‌هایی از او. در دیباچه پس از ستایش از متن می‌گوید...

از ناشناسی که شاید نام او در بخش نانوشتۀ دیباچه بوده است، که از بجا ماندۀ دیباچه برمی‌آید، نگارنده، نخست رسالۀ «الاستعارات» (نک‍ : هف‍‌ ) ابوالقاسم سمرقندی را گزیده «بلوغ الادب» نامیده است، سپس آن گزیده را خود شرح کرده است و می‌گوید «بلوغ الادب» را مانند متن در 3 «عقد» ساخته بودم و این شرح نیز به همان ترتیب و حامل متن است.

-

نامه‌هایی ست كه برای آموزش عملی نامه‌نگاری گرد آمده است. بی‌دیباچه، بی‌نام كسان مشخص.

از محمد فتحیاب، نیمۀ دوم سدۀ 13ق. پیش از 1277ق، که تاریخ نسخۀ پیشاور ]مشترک[ است، یا زنده در 1265ق/ 9- 1848م ]مشترک، همانجا[. نام کتاب و نگارنده در دیباچه آمده است.

متن از سکاکی (مفتاح العلوم)، تلخیص از خطیب دمشقی، شرح از سعدالدین تفتازانی (د 792ق/1390م).

از حسن بن محمد زیباری، به خواهش فرزندش شمس الملة والدین محمد ]دیباچه[. روزگار نگارنده بدست نیامد، جز آنکه بایستی از کردان «زیبار» از بخشهای «اربیل» کردستان عراق باشد.

از ناشناسی كه نام خود را در دیباچه نیاورده، نام كتاب نیز خوانا نیست.

از رشیدالدین محمد بن عبدالجلیل، وطواط (د 573 یا 578ق)، که می‌گوید چون خدمت «ملک عادل خوارزمشاه مؤید منصور علاءالدنیا والدین ابوالمظفر اتسز بن محمد» (ایل ارسلان) رسیدم...

از تفتازانی، سعدالدین مسعود (د 792ق).

از رشیدالدین وطواط (د 573 یا 578ق/1177 یا 1182م).