ستاره شناسی

بایستی از محمد مؤمن منجم باشد كه 3 رسالۀ كوتاه، برای یادگار در «جُنگ مرتضی قلیخان شاملو» به خامۀ خود نوشته است.

از حبیش تفلیسی، ابوالفضل حبیش بن ابراهیم بن محمد، ستاره‌شناس سدۀ ششم.

از «حسین برزگر محصل شعبۀ تاریخ و جغرافیای دانشسرای عالی» (ص. ع). شاید رسالۀ تحصیلی بوده است و تاریخ 15/2/1315خ را دارد.

از ناشناسی، گویا خواجه نصیرالدین طوسی (د 672ق). در بیان کیفیت نسبتها که محتمل است در میان دوایر عظام مشهوره.

از محیی‌الدین بن سید احمد حسینی طفیلی، شاگرد استاد حسین الغباری، كه در دیباچه از استاد خود و محمدپاشا ستایش می‌كند، و در خاتمه از خود نام می‌برد.

از جلال‌الدین محمد بن عبدالله یزدی، معروف به جلال منجم، ستاره‌شناس دربار شاه عباس یکم (995-1037ق).

از خواجه نصیرالدین طوسی.

از ابوالبرکات بغدادی، هبة الله بن علی بن ملکا. یهودی نومسلمان (پیرامون 480-560/ پیرامون 1087-1165م).

از محمدتقی بن محمدرضا الشیرازی. در یک «مقدمه» و سه «باب» و یک «خاتمه».

به روایت قطب‌الدین راوندی.

ایمیل یا شماره موبایل

رمز عبور

مرا به خاطر بسپار.

کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور

ایمیل یا شماره موبایل

رمز عبور

تکرار رمز عبور

نام

نام خانوادگی

جنسیت

عضویت در خبرنامه.

قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید

در جستجوی چه هستید ؟