منطق

از ناشناس. حاشیه‌ای ست بر متنی در 3 «فصل»، كه بایستی از شمس‌الدین سمرقندی باشد. (نك‍ : آداب البحث، هف‍‌ ).

از خواجه نصیرالدین محمد بن طوسی (597-672ق/1201-1273م). گزارشی است بر «الاشارات و التنبیهات» ابن سینا (375-427ق)، با توجه به شرح فخر رازی که به گفتۀ طوسی در دیباچه، وی در رد نظریات ابن سینا از مرز شرح‌کننده گذشته است. سپس قطب رازی کتابی در داوری میان آن دو به نام «المحاکمة بین شرح الاشارات» را نگاشت.

از مولانا محمد حنفی تبریزی (د 900ق). گزارش «آداب البحث» (نک‍ : هف‍‌ ) قاضی عضدالدین ایجی است.

از قره داود، یکی از شاگردان سعدالدین تفتازانی (د 791ق)، که نام «داودیه» در پایان یکی از نسخه‌ها (ش 1593، 1708) آمده است. متن «شرح الشمسیة» (نک‍ : هف‍‌ ) همان تفتازانی است. در آن آمده: اعلم اولاً ان الاستاد (رح) جعل فی شرح الرسالة الشمسیة فی وجه ضبط الکتاب المذکور (گ 6 ر). حاشیه‌ای است با سربندهای «قال الشارح، قوله».

از عصام‌الدین اسفراینی، ابراهیم بن محمد بن عربشاه (د 943 یا 951ق/1468 یا 1538م). حاشیه‌ای ست بر چند جای از «تحریر القواعد المنطقیة» (نك‍ : هف‍‌ ) قطب‌الدین رازی. نسخه‌ای دیگر از این حاشیه در «مرعشی» 3/148 از كتابخانۀ آیت‌الله مرعشی نشان داده است.

-

از احمد بن یوسف الچرمکی. گزارش «آداب البحث» مولانا محمد برکلی است.

از قاضی عضدالدین ایجی، عبدالرحمان بن احد شافعی شیرازی (700 یا 701-756ق). گفتاری ست كوتاه، بخشبندی نشده، در یك صفحه. با «شرح» و «حاشیه»های بسیار.

از برهان‌الدین بن كمال‌الدین بن حمید. حاشیه‌ای ست بر شرح «الرسالة الشمسیه» كاتبی قزوینی (د 693ق)، از قطب‌الدین محمد رازی (د 766ق) (نك‍ : تحریر القواعد المنطقیة، هف‍‌ ). در دیباچه می‌گوید: این حاشیه‌ای ست تنها بر «صدر» (مقدمۀ) آن. و از هموست «الفوائد البرهانیه».

از شمس‌الدین محمد بن اشرف سمرقندی (د پیرامون 600 یا 590 ق)، كه برای نجم‌الدین عبدالرحمان، در آداب بحث و مناظره، در 3 «فصل» نگاشته است: 1. فی التعریفات، 2. فی ترتیب البحث، 3. فی المسائل التی اخترعتها. نام نگارنده بر فراز و نام مهدالیه در دیباچه آمده است.

از کمال‌الدین مسعود شیروانی (و گفته شده شیرازی) رومی، که در هرات می‌زیسته و در مدرسۀ گوهرشاد درس می‌داده و همانجا 905ق درگذشته است.