اخبار

شاید کسان بسیاری ندانند که منزل مرحوم خانبابا مشار، از بنیانگذاران فهرست نویسی نوین فارسی، کجاست. میدان بهارستان، ابتدای خیابان ظهیرالاسلام، کوچهء سرهنگ فرخ، کاشی 8( قدیم) و پلاک 5 (جدید).

در میان ایران شناسانی که تا کنون به زبان و ادبیات فارسی پرداخته اند، فریتس ولف، از مقام و جایگاهی ارزشمند برخوردار است. نام او با فرهنگ شاهنامه که مهمترین اثر تحقیقی اش به شمار می رود، همراه و قرین است. درباره این اثر، اسناد چندی در دست است که نشان می دهد دولت ایران در سال 1310 ش. تصمیم به چاپ این فرهنگ در ایران داشته و در سال 1317 ش. نشان درجه یک علمی را برای ولف ارسال کرده است.

چند ماهی پس از درگذشت استاد ایرج افشار کتاب «کاغذ در زندگی و فرهنگ ایرانی» در باب گونه های کاغذ، انواع کاغذهای ایرانی و تاریخ آنها منتشر شد. این کتاب تجارب استاد در «طول پنجاه و چند سالی که با نسخه های خطی ور رفته» بود، به شمار می آمد

بی تردید ماندگاری شعر حافظ در ضمیر و روان ایرانی به عوامل مختلفی بستگی دارد که معانی بلند، مفاهیم تازه و تصاویر بکر از جملۀ آنها تواند بود.

روشنفکــــــــران ایرانی (از جمله نمایشنامه نویسان) پس از امضای فرمان مشروطه، در یافتند که با وجود فرمان مشروطه فضای اجتماعی سیاسی کشور در حال بازگشت به دوره استبدادی بوده و جامعه گام‌به‌گام در حال دور شدن از آرمان‌های انقلاب مشروطه است.

سنت تاریخ‌نویسی در فرهنگ اسلامی، آن‌هم از نوع تاریخ‌نویسی عمومی، وامدار مورخانی پارسی‌نژاد یا تاریخ‌دانانی برجسته است که در حوزه نفوذ تمدن ایرانی بالیده‌اند. براساس منابع و مدارک موجود، ابوحنیفه دینوری (٢٨٢ق/ ٨٩٥م) از نخستین تاریخ‌نویسانی است که دست به تألیف تاریخ عمومی در فرهنگ اسلامی زد و کتاب اخبار‌الطوال را پدید آورد. در همین دوره، مورخ دیگری به نام یعقوبی

بر اساس منابع موجود سابقۀ تذکره نویسی فارسی به دهۀ پایانی قرن پنجم و اوایل قرن ششم بازمی گردد. در این سال ها، ابوطاهر خاتونی، از رجال دولت سلجوقی و از بزرگان ادب آن دوره، به تألیف تذکره ای در احوال و اشعار شاعران پارسی گوی دورۀ خود دست یازید و آن را مناقب الشعرا نام نهاد. بدین قرار، او پایه گذار سنتی در فرهنگ مکتوب ایرانی شد که به نام تذکره نویسی فارسی اشتهار یافت. (گلچین معانی، ج 2، ص 871).

روز دوشنبه 28 مهرماه، میزگردی با حضور جناب آقای سیدکاظم موسوی بجنوردی، حجت‌الاسلام دکتر علی یونسی، دکتر بایزید مردوخی، دکتر سیّدصادق سجادی، دکتر اسماعیل شمس و دکتر علی میرانصاری، برگزار شد. گزارش زیر، مباحثی است که در این میزگرد مطرح شد.

در طول مدتي كه به فهرستنگاريِ نسخه‌هاي خطي كالج وادام (Wadham) در دانشگاه آكسفورد، مشغول بودم؛ سئوالات بسياري در بابِ روش هاي فهرستنگاري ايراني در ذهنم شكل گرفته بود. پس از پايان كار و بازگشت از آكسفورد، همواره به دنبال آن بودم، تا استاد افشار را در فرصتي مناسب و البته با فراغت بال يابم و پرسش ها و دغدغه هاي فكري خود را با حضرتش مطرح سازم. چند ماهي بعد، نوروز 1388 پيش آمد. زيارت نوروزي را بهانه كردم و با وسايل فيلم برداري به محضرش شتافتم. حال و هواي نوروزي مدد كرده بود .