اخبار

اندیشه‌های ساختارگرا چه می‌گویند؟ ایشان اساسا هیچ‌ نمی‌گویند، زیرا به‌زعم ایشان، ما چنان در ساختار زبان جا می‌مانیم كه راه به بیرون، به چیزی كه سخن «درباره» آن است نمی‌بریم. «سخن ‌گفتن» به مثابه اندیشه همواره «درباره» چیزی است و ما در زندگانی خود همواره «سخن» را به‌مثابه «سخن ‌گفتن از چیزی» یا «سخن ‌گفتن درباره چیزی» تجربه می‌كنیم.

ابتدا لازم است مفهوم «تفكر» مستفاد در این یادداشت را توضیح دهیم. ذهن بشر در مواجهه با اتفاقات گوناگون در طبیعت و جهان‌زیست خود، انواع معلول‌ها را ادراك و تجربه می‌كند. بسیاری از این معلول‌ها، تعجب و تاثرات هیجانی شدیدی در ذهن ایجاد می‌كنند.

جهان انسان، جهان اندیشه است و زندگی بدون اندیشه سزاوار انسان‌بودن و انسان‌شدن نیست. اندیشه برترین نمود جان انسانی است. اندیشه عین نحوۀ بودن انسانی ماست، و درحقیقت هر کس تا بدان حد هست که می‌اندیشد. در پرتو اندیشه است که مبادی و غایات را می‌توان شناخت و خبر از جاودانگی و چگونه جاودانه ‌ماندن را داد. در سایه اندیشه است که می‌توان زندگی را مشق مردن دانست.

در خطبۀ ۳۴ نهج‎البلاغه حضرت علی (ع) یکی از وظایف حاکم را تعلیم و تربیت مردم ذکر می‎فرماید؛ امروزه نیز در کشورهای جهان، دولت‌ها این وظیفه را بر عهده دارند. در کشور ما سیاست‌های کلی نظام توسط رهبر معظم انقلاب ابلاغ می‎گردد، سپس سیاست‌های اجرایی در دولت تصویب می‎شود.

در بحث از زمینه‌های امکان رشد تفکرات فلسفی؛ یک «بستر طبیعی» وجود دارد که از آن گریزی نیست و دیگر «بستر اجتماعی» است که ما خود اساساً پدیدآورنده آن هستیم. «بستر طبیعی» همان اوضاع و احوال و ساختار طبیعی انسان‌ها، نوع جنسیت و تمایلات‌شان برای ورود به عرصه‌های مختلف فکری است و «بستر اجتماعی» نیز در بردارنده هنجارها، قانون، فرهنگ، قراردادهای اجتماعی و... است.

گفتم سخنی بگویم از واو وجود / جودش گفتا سخن نگنجد اینجا خواجه نصیرالدین طوسی در ریاضیات و هیئت و همه‌ی علوم زمان خود سرآمد بود، همان‌طور که ابن‌سینا و دیگر حکما هم بودند؛ ولی امروز چنین نیست، یک نفر نمی‌تواند در همه‌ی علوم سرآمد باشد، چراکه علوم گسترده و تخصصی شده است، البته به ضرورت. او خدمت زیادی به جهان اسلام و تشیع کرد، تا قبل از او علمای بزرگ اکثراً سنی بوده و یا حداقل به‌درستی مشخص نبوده که شیعه هستند یا سنی ولی خواجه تنها عالمی است که یقیناً شیعه بود.