شخصیت نوستالژیک نسل‌های آینده / لطف الله آجدانی

1394/2/29 ۱۰:۵۹

اگر پرسش این باشد که اگر مصدق نبود چه می‌شد، باید به مطایبه گفت که اگر او نبود، این همه دوست و دشمن هم برایش ساخته نمی‌شد! برآنم که دکتر محمد مصدق، در آن برش و برهه تاریخی، سمبلی از یک مقاومت و واکنش ملی در برابر زیاده خواهی‌ها و سلطه‌جویی‌ها و منافع طلبی‌های امپریالیستی آن روزگار ایران است.

پاسداشت صد و سی و سومین سال تولد «محمد مصدق»

اگر پرسش این باشد که اگر مصدق نبود چه می‌شد، باید به مطایبه گفت که اگر او نبود، این همه دوست و دشمن هم برایش ساخته نمی‌شد! برآنم که دکتر محمد مصدق، در آن برش و برهه تاریخی، سمبلی از یک مقاومت و واکنش ملی در برابر زیاده خواهی‌ها و سلطه‌جویی‌ها و منافع طلبی‌های امپریالیستی آن روزگار ایران است.

با وجود همه اتفاقات و ضعف هایی که در حوزه‌هایی از سیاست و عمل سیاسی او وجود دارد، بی‌گمان نمی‌توان انکار کرد که حضور مصدق فصل نوینی در تاریخ معاصر ایران بود و جنبشی که به دست او رهبری می‌شد و به ملی شدن صنعت نفت انجامید، در این دفتر، ورقی رو به جلو خورد؛ به این معنا که حرکت مصدق در سپهر سیاسی ایران، در آن زمان، منشأ تحولات شد اما باید توجه داشت که حرکت مصدق بیش از آنکه در زمان خودش چشمگیر باشد، نسل‌های بعد را وامدار خود کرد.

به واقع به رغم ناکامی هایی که چه حاصل توطئه دشمنان داخلی و خارجی و چه اشتباهات شخص او بود، اما هنوز نام مصدق، دغدغه  فعالان و کنشگران سیاسی است. اگرچه نمی‌توان اثرگذاری او را منکر شد اما  جامعه ایرانی به نام مصدق، نوعی نوستالژی پیدا کرده و نبود وجود نگاه واقع بینانه، مانع از هرگونه انتقاد شده است. زیرا تصور قهرمانِ بدون خطا خود خطا است و ناشی از ذهن مطلق انگارانه ایرانیان است. باید که محققان تاریخ معاصر ایران، فارغ از هرگونه تعصب به بازخوانی شخصیت‌های اثرگذار بپردازند تا برای عبرت آموزی مؤثر باشد. با این حال، دکتر محمد مصدق از مؤثرترین شخصیت‌های ایرانی است که باید ظهور و حضور او را گرامی داشت.

روزنامه ایران