چهارشنبه سوری یکی از جشن‌های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبه سال، سه شنبه شب برگزار می‌شود و در شاهنامه فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان‌دهنده کهن بودن این جشن است.
چهارشنبه‌سوری در فرهنگ عامیانه امروز ایرانیان، یادآور سر و صدا و شلوغ‌كاری است، شبی مخاطره‌آمیز با آتش و دود و ترقه و مواد محترقه. تقریبا از اوایل اسفند، در گوشه و كنار شهر صدای انفجارهای مهیب به گوش می‌رسد كه با نزدیك شدن به روزهای پایانی سال، بر شمارشان افزوده می‌شود.
چهارشنبه سوری یکی از مراسم دیرپای استقبال از عید نوروز و بهار است که با تغییراتی هنوز اجرا می شود. در گذشته، مردمان آتش را نماد روشنی، طراوت و سازندگی می دانستند و به همین دلیل در غروب آخرین سه شنبه اسفند ماه با بوته افروزی و پریدن از روی آن با تاریکی و زمستان وداع می کردند و به نوروز و بهار خوشامد می گفتند
ایرانشناسان و کارشناسان معتقدند چهارشنبه‌سوری در آیین فروردیگان ایران باستان ریشه دارد و از ابتدا جشنی مردمی بوده و نه دیوانی، از این رو در منابع کهن کمتر از آن سخن به میان آمده است.
تحولات فرهنگی و اجتماعی جامعه ایران در سده كنونی به تدریج دگرگونی‌های محتوایی و معنایی در ساختار كالبدی فرهنگ جشن در چهارشنبه‌سوری پدید آورده است. این دگرگونی‌ها نوعی انقطاع فرهنگی با سنت‌ها و هرج و مرج صوری در رفتار كنشگران جشن، به ویژه رفتار جوانان شهری را نشان می‌دهد. در سال‌های اخیر، در شب چهارشنبه‌سوری فضاهای عمومی شهرها بستر و جولانگاهی شده‌اند برای نمایش اعمال خودانگیخته جوانان در آتشباری‌های پیاپی گلوله‌های خمپاره و نارنجك به قصد ایجاد نشاط و لذت در عرصه جشن.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید