اخبار

در دوران ما، در باب تاریخ و فرهنگ ایران، پژوهشگرانی پا به عرصه نهادند که با وجود خدمات بسیار، قدر ایشان متاسفانه چنان که باید و شاید در زمان حیات آنان دانسته نشد.

علامه قزوینی نه تنها هیچ‌گاه مرعوب و مجذوب غرب نشد، بلکه نخستین فردی در قرن اخیر بود که سنت تصحیح و مقابله متون علمی را که از قرن ۳ ق در جهان اسلام وجود داشت با روش جدید غربی تلفیق کرد.

حجت‌الاسلام و المسلمین سیدمحمود دعایی، یکی از فعالان سیاسی عرصه تاریخ معاصر ایران بود و خاطراتش، ابعاد مختلفی از وقایع پنجاه ساله اخیر را به ویژه در ربط با روحانیت و رهبر فقید انقلاب روشن می‌کرد.

استاد مشکور طلبه واقعی علم بود و با درک محضر استادان بنام ایرانی و خارجی و تسلط بر چندین زبان (عربی، انگلیسی و فرانسه و زبان‌های پهلوی) دانشمندی جامع‌الاطراف شناخته می شد.

دکتر عباس زریاب خویی، از جمله پیشگامان و چهره‌های ماندگار تاریخ معاصر این کهن مرزو بوم در بیست و هفت سال پیش، در 14 بهمن‌ماه 1373درگذشت. او یکی از عاشقان ایران و زبان فارسی و به گواهی آثارش دره نادره تاریخ، ادب و فرهنگ ایران بود.

نوشتن درباره دکتر آذرتاش آذرنوش چهره ماندگار ادبیات عرب، یکی از مفاخر علمی و فرهنگی ایران و حامیان دیرین خردگرای فرهنگ و تمدن ایرانی که در شانزدهم مهرماه 1400 از جهان هستی رخت بر بست، دشوار است. استاد نامداری که جاذبه گفتار و مصاحبتش تاثیرگذار بود و متانت و علم و فضیلتش مثال‌زدنی. او فرزند اصیل و خلف ایران و پرورده استادان بزرگی چون بدیع‌الزمانی کردستانی و سیدمحمد فرزان بود.