اخبار

علامه محمد قزوینی، از محققین و مصححین بزرگ چند قرن اخیر ایران است، که کمتر نظیری داشته است. قزوینی که به گفته برخی از صاحب‌نظران پدر تصحیح به روش علمی و کتابشناسی در ایران لقب گرفته است؛ در تصحیح متون کلاسیک تحولی شگرف ایجاد کرده است و تصحیح «مرزبان‌نامه»، «تاریخ جهانگشای جوینی»، «دیوان حافظ»، «چهار مقاله نظامی عروضی» و دیگر آثار توسط او، راه جدیدی در تصحیح متون باز کرده که ادامه این مسیر تصحیحات متون کلاسیک فارسی دیگر را به دنبال داشته است.

حال زبان فارسی خوش نیست. این داستانی است که بر هر سر بازاری هست. چه باید کرد که زبان فارسی از این حال و روز ناخوش به ‌درآید؟ کارهای زیادی باید بشود. در آموزش‌وپرورش و دانشگاه‌ها و... اما به نظر من در وهلۀ اول باید تمهیداتی اندیشید که نهادهای فرهنگی حکومتی به‌خصوص صداوسیما، خبرگزاری‌ها، روزنامه‌ها و رسانه‌های مجازی وابسته به حکومت که از بودجۀ دولت و بیت‌المال استفاده می‌کنند، ترویج‌دهنده زبان فارسیِ درست و پدرومادردار باشند یا دست‌کم اگر یار شاطر نیستند بار خاطر نباشند و زبان فارسی را ویران نکند.

میلاد عظیمی: احمد اقتداری یار دیرین ایرج افشار بود. اقتداری و افشار همسال بودند و رفیق ۶۵ ساله. با هم ندار بودند. همسایه بودند. همسفر بودند در گلگشت‌ها. اقتداری در پیشانی سفرنامه سدیدالسلطنه شعر سعدی را تغییر داد و نوشت:

میلاد عظیمی،‌ پژوهشگر معتقد است که کار روی آثار نیما زمان‌بر است و اگر تا به امروز فرهنگستان زبان دست به انتشار آن نزده، تنها به دلیل سنگین بودن کار‌های پژوهشی است. او می‌گوید که این نوشته حتما باید منتشر شود؛ چراکه حاوی اطلاعات مهمی است اما باید توجه داشته باشیم که این دست‌نوشته‌ها نان شب جامعه ادبی نیست که نگران آن باشیم.

این روزها نهاد موفق و متین و بی‌حاشیه مرکز دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی، در تندباد حاشیه‌ها و جنجال‌ها گرفتار شده است. فضای مجازی پر شده از انواع و اقسام سخن‌های نرم و درشت درباره «دبا». بزرگان مرکز که به خرد و تجربه نامبردارند، پایاب شکیبایی از کف دادند و به جای ماجرا کردن در«پشت درهای بسته»، در شارع عام بگومگو کردند و شد آنچه شد.

کتابی که امروز با نام «کتابشناسی موضوعی – تاریخی از نوشته‌ها و چاپکرده‌های ایرج افشار» در سه جلد و 3700 صفحه رونمایی می‌شود، کتابشناسی نوشته‌ها و مقالات ایرج افشار در فاصله میان سال‌های 1323 تا 1395 خورشیدی است. ساختار کلی کتاب عبارت است از پیشگفتاری در 242 صفحه که در آن روش کار گزارش داده شده و منابع تحقیق با دقت معرفی شده است. منابع پژوهش ما عبارت بوده است از کتاب‌ها و نشریات و روزنامه‌ها و سایت‌ها و صفحه‌های فیسبوک و کانال‌های تلگرام و وبلاگ ها.

میلاد عظیمی، مولف «کتاب‌شناسی موضوعی تاریخی از چاپ‌کرده‌ها و نوشته‌های ایرج افشار» می‌گوید: اکنون که این کتاب سامان یافته، با دقت در آن می‌توان سخن بزرگانی چون استاد یارشاطر و استاد شفیعی کدکنی را تأیید کرد که در ایران معاصر هیچ فردی به اندازه ایرج افشار به ایرانشناسی خدمت نکرد. میلاد عظیمی

تجدّدطلبی ایرانیان، یکی از پایه‌هایش، بازبینی و بازاندیشی در مؤلفه‌ها و مبانی هویت ملی بوده است در نتیجه در کنار جریان ستبر و پرهیاهوی نفی و انکار«سنّت» و هر آنچه با آن پیوند می‌خورده، جریانی فرعی اما اصیل و معتبر شکل گرفت که «تحقیق» به منظور «شناختِ عالمانه» ایران و تاریخ و فرهنگ و ادب و آداب دیرینه‌سال آن را وجهه همّت خود ساخت. بخشی از کارنامه فرهنگی ایران معاصر، به «پژوهشگران» اختصاص دارد و مجتبي مينوي (۱۲۸۲ – ششم بهمن ماه1355 خورشیدی)از کاروان‌سالاران کاربلد و راه‌شناس این قافله خجسته به شمار می‌آید.

داریوش شایگان یک روشنفکر واقعی است به این معنا که آزاد‌اندیش است و بی‌تعصب است و جزم‌اندیش نیست. منادی و مروج گفت‌وگوست و به تعمیم و تعمیق فضای گفت‌وگو کمک کرده است. جستجوگر و متأمل است. نقاد و نقد پذیر است. اهل هیاهو و هوچی‌گری و عوام فریبی نیست. اهل رواداری و مدارا و مروت است. تند‌خو نیست. متین و آهسته و معتدل و مسالمت‌جوست.

پیش از آنکه مطلبم را بخوانم ضروری می دانم که در مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی تشکر داشته باشم از استاد عنایت الله مجیدی مدیر مدبر کتابخانه مرکز که فرصت استفاده بی دریغ از منابع کتابخانه را برایم فراهم آوردند. همچنین باید به طور خاص تشکر کنم از خانم فرشته مجیدی کتابدار فاضل و دقیق و دلسوز گنجینه پژوهشی. هر چه از زحمات ایشان تشکر کنم کم است. بسیار مدیون لطف ایشانم و کمک فراوانی به پیشبرد پژوهش من کردند... اما متن عرایض بنده: