اخبار

درست یک قرن و بیست‌و چهار سال از تولد سعید نفیسی می‌گذرد. ادیبی که به گفته عبدالحسین زرین‌کوب، شخصیتی بود، چند بعدی: مورخ، محقق، ادیب، منتقد، نویسنده، مترجم، زبانشناس و روزنامه‌نگار. عده‌ای از صاحب‌نظران او را معمار نثر جدید معاصر ایران نامیده‌اند؛ که البته این لقب به سبب تبحر و چیرگی ناشی از احاطه کامل وی به زبان‌های یونانی، لاتین، فرانسه، روسی، اردو، پشتو، عربی و فارسی به او اطلاق شده است.

در میان ما کودکان، هر که زودتر به روزه گرفتن آغاز می‌کرد، سربلندتر و مغرورتر بود. یادم هست در مدرسه و در خانواده ما مسابقه داشتیم که کی بیشتر ماه را روزه گرفته و که زودتر برای سحری‌خوردن از خواب برخاسته و که دعاهای این ماه و مراسم این ماه را بیشتر رعایت کرده است. حتی غروری در میان ما کودکان سیزده و چهارده‌ساله بود که دیرتر از بزرگان افطار بکنیم و شب زودتر از آنها برای سحری خوردن برخیزیم!‌

«180 سال از تاریخ معاصر ایران از آغاز سلطنت قاجاریه تا سرانجام فتحعلی‌شاه» تالیف سعید نفیسی از سوی چتر فیروزه در روزهای پایانی سال 1397 منتشر شد. سعید نفیسی در کتاب «180 سال از تاریخ معاصر ایران از آغاز سلطنت قاجاریه تا سرانجام فتحعلی‌شاه» به روزگار قاجار پرداخته و اوضاع اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را بررسی کرده و سرانجام زندگی فتحعلی‌شاه را به تصویر کشیده است.

چون در این روزها مژدۀ گشایش دانشگاه (دارالعلم) طهران می رسد نابهنگام نیست که شمه ای از تاریخ بزرگترین دارالعلمی که ایرانیان در 894 سال پیش ازین نهاده اند و به دلایل بسیار لروپائیان دانشگاه های خود را از آن تقلید کرده اند به نظر خوانندگان برسانم:

کسانی که تا کنون چه در کشورهای اسلامی و چه در اروپا دربارۀ تصوف بحث کرده اند آن چنانکه باید در مبانی آن فرو نرفته و آثار بزرگان صوفیه را که در سراسر کشورهای اسلامی در هزار و دویست سال زیسته اند با هم نسنجیده اند و به تجزیه و تحلیل آن نپرداخته اند، به همین جهت متوجه نکتۀ بسیار مهمی نشده اند و آن اینست که تصوف شرق را حتما باید به شعبه یا مسلک جداگانه و ممتاز تقسیم کرد.

سعید نفیسی، پژوهشگر، مترجم و شاعر ایرانی، در هجدهم خرداد ماه سال 1274 در تهران به دنیا آمد. او را باید جزو نسل اول استادان تراز اول دانشگاه تهران به شمار آوریم؛ استادی که تالیفات و پژوهش‌های بسیار او، راه را برای اساتید بعد از او بسیار هموار کرد.

در حقیقت گردش و تفریحی در میان نبود . | تنها تفریح مردم شب چهارشنبه سوری وایام نوروز و سیزده بدر و | شبهای رمضان بود . مخصوصا معمول بود ،اعیان به بهانه اینکه روزه | می گیرند و شب باید بیدار باشند و روز بخوابند، هر شب تا صبح قمار بازی می کردند . گردشگاه مردم طبقه سوم شبهای جمعه در زیارتگاهها و قبرستانها بود و در بعضی از آنها از جمله در «سر قبر آقا» | پهلوان کچل و خیمه شب بازی و حقه بازی و معرکه گیری درویشها | را تماشا می کردند .

آقا محمد مهدی ارباب اصفهانی (پدر میرزا محمد حسین فروغی ذکاءالملک و جد آقای فروغی حاضر) از مؤلفین قرن سیزدهم کتابی در جغرافیای اصفهان به اسم «شرح اصفهان» تألیف کرده که از قرار معلوم بدواً مختصر بوده و سپس خود آن را کامل ساخته است. این کتاب در پاورقی های روزنامۀ ایران قدیم (از محمد حسن خان اعتمادالسلطنه) به طبع رسیده است.

جشن نوروز یکی از کهن ترین آداب نژاد ایرانیست و هرچند که در اوستا تصریحی بدان نیست ولی از قراین پیداست که چون نوروز در روز هرمزد از ماه فروردین واقع می شود و نام آن روز نام بزرگترین مبدأ مذهب زرتشت است جشن نوروز از آئین های قدیم مذهب پدران ما بوده است و چون اطلاعات دقیقی که از ایران قدیم داریم منحصر به دورۀ ساسانیان است نمی دانیم که در زمانهای پیش از آن و مخصوصاً در عهد هخامنشیان آئین نوروز در دربار ایران چه بوده است....

ساده‌نویسی الگوی طبیعی زبان است و در دنیای مدرن امروزی رسانگی و انتقال صریح معنی صرفا با زبان ساده امکان‌پذیر است. اما مفهوم ساده‌نویسی گسترده‌ای به وسعت زبان دارد و تنها در سطح جمله و رعایت ترتیب ارکان آن و واژگان پایه شناخته نمی‌شود. خصوصا نثر ادبی ساده که برای درک زیباشناسانه مضافا نیازمند طرحواره و فضای‌سازی در کلیت اثر است.