اخبار

شاید قبولی‏های سال ۱۳۳۹ رشتة ادبیات فارسی دانشگاه مشهد را بخت یار بود که در آن سال علاوه بر استادان نامداری چون دکتر علی‏اکبر فیاض و دکتر جمال رضایی، دو استاد فرزانة دیگر هم به گروه ادبیات پیوستند: غلامحسین یوسفی و دکتر احمدعلی رجایی. این هر دو بزرگوار، استادانی شایسته و انسان‏هایی گزیده بودند، اما دکتر احمدعلی رجایی بخارایی آیتی دیگر بود؛ با شخصیتی والا و منشی شایسته و انسانی.

در بخشی از مقدمۀ این کتاب آمده است: «دانش و آزادگی در وجود این مرد به نحوی همراه و یگانه شده است که تفکیک یکی از دیگری میسر نیست. دکتر راشد در طول فعالیت های علمی و اجرایی خود چه در گروه زبان و ادبیات فارسی و چه در مرکز خراسان شناسی و چه اینک در فرهنگسرای فردوسی هیچگاه در برابر خدمتی که با تمام وجود و از سر اخلاص انجام داده است، مطالبه که هیچ، حتی توقع ضمنی مابازائی هم نداشته، اگر چیزی می دادند با بی میلی و بزرگ منشی احترام انگیزی می گرفت و بخش عمدۀ آن را صرف خرید کتاب و اهدا به دانشجویان مستعد و همکاران علاقه مند و کتابخانه های نیازمند می کرد.