تربیت و اخلاق / کاظم موسوی بجنوردی

1392/3/12 ۱۱:۴۵

اخلاق را باید از کودکی آموخت و ضروری است که در مدارس ما از همان کودکستان و دوره ابتدائی بچه‌ها را به پایبندی به اخلاق عادت دهیم و خمیرمایه نهال اخلاق را در جانشان بکاریم.

اخلاق را باید از کودکی آموخت و ضروری است که در مدارس ما از همان کودکستان و دوره ابتدائی بچه‌ها را به پایبندی به اخلاق عادت دهیم و خمیرمایه نهال اخلاق را در جانشان بکاریم. اخلاق پایه عقلانی دارد و حسن و قبح ذاتی و عقلی است و آنان که قائل به حسن و قبح شرعی هستند در واقع منکر اخلاق می‌باشند و از همین روست که سلفیهای سیاسی مسلح نه فقط دور از اخلاقند که دشمن تمدن و فرهنگند. اینان اخلاق را فقط از دریچه احکام شرعی که خود ساخته است و از فهم ظاهری متون دینی آمده و از هر گونه تفسیر و تعقل به دور است می‌فهمند. ما شیعیان که به حسن و قبح عقلی قائل هستیم در طی قرون هیچگاه در فهم متون دینی عقل را تعطیل نکرده‌ایم و به همین دلیل شیعیان حتی در حرکتهای انقلابی و سیاسی خود اصل انسان دوستی و حفظ کرامت انسانی را رعایت کرده‌اند و از اینان گروههای محزب و تروریست پدید نیامده و جوانان ما تضادی با تمدن امروز بشر ندارند و تجدد را در متن فرهنگی خود می‌پذیرند. اگر ما به مسأله اخلاق جدا از مذهب بنگریم و سپس دین را مبتنی بر آن تعریف کنیم فرزندان ما هم دیندار می‌شوند و هم مزیّن به اخلاق. پس باید مسأله اخلاق را در تربیت فرزندان خود در نظر داشته باشیم و مثلاً معلم ابتدائی با بچه‌های معصوم به سخن بنشیند و از آنان بپرسد که شرف چیست و سپس بچه‌ها هر یک نظر خود را بیان کند و مثلاً بگوید یعنی امین باشد یا با شرف کسی است که به پدر و مادرش احترام بگذارد و بدین ترتیب دامنۀ بحث و گفتگو را توسعه دهد و به فرزندان وطن بیاموزد که شرف را بفهمند و مآلاً با شرف باشند و آن را تجربه کنند. اگر ما فرزندان خود را بدین شیوه تربیت کنیم مسلماً جوانان نیرومند و برومندی خواهیم داشت. دینداری هم در جوانان برومند رشد می‌کند و بدین طریق توان ملی کشور بالا می‌رود و شکست‌ناپذیر.