در قلمرو فرهنگ و سياست

1393/7/2 ۰۹:۴۶

اثر حاضر مشتمل بر مقالات مولف و گفتگوهاي وي با اصل فرهنگ و سياست است كه در سه بخش تنظيم شده است. بخش اول حاوي مقالات فرهنگي و سياسي زير است: اصول اخلاق نوين جهاني چه بايد باشد؟ كار روشنفكري، موانع گفتگو/ درنگي بر آراي ملكيان، پيشنهادي به روشنفكران ديني، بازخواني رخدادهاي بهار 1968 در چكسلواكي، حكومت از ديدگاه جان لاك، نگاه ايراني به جهان، سوخته جان و روانان ديگرند، درنگي بر زندگي علمي و سياسي دكتر غلامحسين صديقي، پايان رنجهاي رجبي، مبارزه براي انسان بودن.

اثر حاضر مشتمل بر مقالات مولف و گفتگوهاي وي با اصل فرهنگ و سياست است كه در سه بخش تنظيم شده است.

بخش اول حاوي مقالات فرهنگي و سياسي زير است: اصول اخلاق نوين جهاني چه بايد باشد؟ كار روشنفكري، موانع گفتگو/ درنگي بر آراي ملكيان، پيشنهادي به روشنفكران ديني، بازخواني رخدادهاي بهار 1968 در چكسلواكي، حكومت از ديدگاه جان لاك، نگاه ايراني به جهان، سوخته جان و روانان ديگرند، درنگي بر زندگي علمي و سياسي دكتر غلامحسين صديقي، پايان رنجهاي رجبي، مبارزه براي انسان بودن.

در بخش دوم مقالات سينمايي درباره آثار فيلمسازان نامدار جهان گردآوري شده است. عناوين مقالات اين بخش بدين ترتيب است: در كشاكش رنج و ملال/ درنگي بر فيلم «ياسمين غمگين» اثر وودي آلن، پيامدهاي نينديشيدن/ نگاهي به فيلم «هانا آرنت» ساخته مارگارته فون تروتا، رؤياها و لحظه‌هاي فرسوده / نگاهي به فيلم «آخر هفته» ساخته نينا گروسه، زير آوار كلمات/ «سونات پاييزي» و دلتنگي‌ در حضور ديگري، هذيان در هذيان، برداشتي از يك سوگواري ممتد/ نگاهي به «بهترين پيشنهاد» اثر جوزپه تورناتوره.

در بخش سوم برخي از گفتگوهاي نويسنده درباره فرهنگ، هنر، تاريخ و سياست، با عناوين زير آورد شده است: گزارشي از دو گفتگو با عبدالعلي اديب برومند (ملك‌الشعراي بهار مشوق اصلي من بود؛ شاه تحمل شنيدن صداي مخالف را نداشت)، گفتگو با داود هرميداس باوند، دو گفتگو با فريدون مجلسي (تكرار 28 مردادي ديگر، بهانه‌تراشي دانشجويان است؛ قتل افشار طوس، نقطه آغازين كودتا)، گفتگو با صادق طباطبايي، گفتگو با اصغر دادبه، سه گفتگو با شهرداد روحاني (ريشه‌ام در اين آب و خاك است؛ سالها در انتظار رقص بهار؛ طنين آواي خليج‌فارس جهاني مي‌شود). در يكي از اين گفتگوها آمده است:‌ «امام موسي صدر نسبت به دكتر شريعتي علاقه زيادي داشت. تقريباً اكثر نوشته‌هاي دكتر را خوانده بود. قلم او را بسيار دوست داشت و به خصوص وقتي اين قلم شاعرانه و سحرآميز وارد مقولات احساسي مي‌شد، بسيار آن را مي‌پسنديد. البته نمي‌گفت كه در آثار او اشتباههايي وجود ندارد، اما مي‌گفت نمي‌توان توقع داشت كه اشتباه نداشته باشد؛ چون شبانه‌روز در حال كار كردن و نوشتن است و مي‌گويد فرصت من اندك است...»