1397/3/9 ۰۸:۳۹
مردم ترکمنستان با اینکه چند دهه سال زیر سلطه کمونیست‌ها بودند و همیشه محدودیت‌هایی در برگزاری مراسم مذهبی داشتند، اما توانستند بخشهایی از آداب و رسوم ماه رمضان را زنده نگه بدارند. آخرین روزهای ماه شعبان برای آنان، با شادی و نوید دادن ماه مبارک می‌گذرد. کودکان و نوجوانان (به اصطلاح خودشان: یارمضانچیان) با تجمع در مقابل خانه‌ها اشعار ویژه ماه رمضان را می‌خوانند و مردم هم در مقابل، شیرینی، بیسکویت و پول و هدیه‌ای را که از قبل آماده کرده‌اند به آنها می‌دهند. یارمضانچیان کارشان را از یک هفته مانده به ماه مبارک شروع می‌کنند و در شلوغ‌ترین مراکز خرید یا تفریحگاه‌های شهر جمع می‌شوند.
عروسی‌ها
افزون بر کودکان و نوجوانان، مردان و زنان ترکمن هم دست کم یک هفته پیش از حلول این ماه، مقدمات ورود به آن را فراهم می‌کنند. زنان بیشتر از روزهای معمول خانه را نظافت می کنند و مردان هم به دنبال تهیه خواربار و ملزومات مورد نیاز می‌روند. بیشتر جشنهای عروسی ترکمن‌ها در روزهای آخر ماه شعبان برگزار می شود و در همین روزهاست که مراسم آشتی‌کنان صورت می‌گیرد. در مراسم آشتی‌کنان ریش سفیدهای هر محله (یاش اولی) بنا به ابتکار خود، افرادی را که در آن محله با هم کدورتی دارند، بدون اطلاع از همدیگر برای صرف چای به خانه‌شان دعوت می‌کنند و آنها را آشتی می‌دهند.
افطاری
معمولا پیش از فرارسیدن ماه مبارک، کسانی که قصد دادن‌افطاری دارند، پیش ریش‌سفید محل می‌روند و زمان افطاری دادن خود را تعیین می‌کنند. ریش‌سفید روستا یا محلات شهرها نیز با ثبت آن زمان، موضوع را به اطلاع مردم می‌رساند. این رسم بیشتر در روستاها انجام می‌شود و معمولا بعد از افطاری، روحانی محل در باره امور دینی سخنرانی می‌کند.
شب قدر
به باور ترکمن‌ها در شب بیست و هفتم ماه مبارک، دو پیامبر بزرگوار حضرت خضر و حضرت الیاس ظاهر می‌شوند و هرکس با آنها برخورد کند، خوشبخت می‌شود. در این شب هر خانواده سفره‌ای پهن می‌کند و بر آن آجیل، میوه، شیرینی خانگی بیشمه و آرد گندم به نام قاوورداق و تالخان و سمبوسه گوشتی به نام بورک می‌گذارند.
جوانان روستایی مبلغی هزینه می‌کنند و با آن آجیل و میوه و شیرینی می‌خرند و در خانه‌ای گرد هم می‌آیند و ضمن خوردن و آشامیدن، به دعا و نیایش می‌پردازند و نماز شب قدر را برپا می‌دارند. در این شب، بین این گروه‌ها حتی تعریف افسانه و حکایت‌های قدیمی و پرسیدن چیستان‌ها نیز مرسوم است. به این ترتیب می‌کوشند تا اذان صبح نخوابند و اگر کسی بخوابد، دیگر اعضای گروه، او را با نخ و سوزن به نمد یا زیرانداز می‌دوزند و یا با انگشت، سیاهی دیگ را بر روی صورتش می‌مالند!
در این شب دختران جوان در فضای باز، گرد هم می‌نشینند و تصنیفی به نام لاله را به صورت گروهی و با صدای بلند می‌خوانند.
عید فطر
ترکمن‌ها به عید فطر«اورازا بایرامی» می‌گویند. آنها در این روز با پوشیدن لباس‌های نو به سمت مساجد می‌روند تا ضمن گوش سپردن به مواعظ خطیب، نماز عید فطر را به جا آورند. بعد از پایان نماز نیز همگی پیش می‌روند تا ضمن دست دادن به امام جماعت و دیگر روحانیان، عید را به آنها تبریک بگویند؛ چه، عقیده دارند که دست دادن به علما در عیدگاه، باعث قبولی بیشتر طاعات می‌شود.
منبع: روزنامه اطلاعات
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید