گویش ویدری / حسن رضایی باغ بیدی

1395/9/30 ۰۸:۰۵

ویدر،که ساکنانش آن را viyer می نامند، روستایی است از دهستان خرقان در بخش خرقان از شهرستان ساوه در استان مرکزی. این روستا در طول 50 درجه و 7دقیقه و عرض 35 درجه و 20 دقیقه واقع شده و ارتفاع آن از سطح دریا 1700 متر است. روستای ویدر را کوه تیر در شمال و کوه مغار در جنوب و جنوب غربی احاطه کرده است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال 1375 شمار ساکنان روستای ویدر 164 نفر بوده است.

مقدمه

ویدر،که ساکنانش آن را viyer  می نامند، روستایی است از دهستان خرقان در بخش خرقان از شهرستان ساوه در استان مرکزی. این روستا در طول 50 درجه و 7دقیقه و عرض 35 درجه و 20 دقیقه واقع شده و ارتفاع آن از سطح دریا 1700 متر است. روستای ویدر را کوه تیر در شمال و کوه مغار در جنوب و جنوب غربی احاطه کرده است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال 1375 شمار ساکنان روستای ویدر 164 نفر بوده است.

دو روستای ویدر و الویر تنها روستاهای موجود در بخش خرقان ساوه هستند که در برابر نفوذ زبان ترکی مقاومت کرده و هنوز به رغم آن که تقریبا همه ساکنانشان ترکی را می فهمند و گاه بدان تکلم نیز می کنند. گویش های اصیل ایرانی خود را حفظ کرده اند. گویش های ویدری و الویری شباهت هایی با گویش های پیرامون تفرش دارند و شاخه ای از گروه مرسوم به گویش های مرکزی ایران به شمار می روند. دیگر شاخه های این گروه عبارت اند از: خوانساری، محلاتی، وانشانی، آرانی ، ابوزیدآبادی، ابیانه ای، بادرودی، تاری، جوشقانی، سویی، فریزندی، قهرودی، کشه ای، میمه ای، نطنزی، یرندی، گویش کلیمیان کاشان، سدهی، کفرانی، گزی، ورزنه ای، گویش کلیمیان اصفهان، اردستانی، انارکی، زفره ای، نایئنی، خوری، فروی ومرجانی.

ویژه نامه نامه فرهنگستان (گویش شناسی) 1383 شماره 3

 دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی