گنج قناعت، یا کنج قناعت / احمد مهدوی دامغانی

1395/7/13 ۰۸:۴۱

در این ایام که فضلا و ادبای ایران که خدا نگهدار همه شان باد قصد اظهار ارادت و ابراز حق گزاری نسبت بخدمات بسیار بسیار ارزشمند ادبی و فرهنگی دانشمند والا مقام گرانمایه و شاعر ماهر بلند پایه، ادیب شهر جناب استاد پاکنهاد آقای دکتر محمد رضا شفیعی کدکنی را دارند و بدین منظور در مقام فراهم آوردن جشن نامه ای می باشند که در بر دارنده مقالاتی خواهد بود که ارادتمندان و دوستداران آن وجود عزیز تحریر و به حضورشان تقدیم می کند.

در این ایام که فضلا و ادبای ایران که خدا نگهدار همه شان باد قصد اظهار ارادت و ابراز حق گزاری نسبت بخدمات بسیار بسیار ارزشمند ادبی و فرهنگی دانشمند والا مقام گرانمایه و شاعر ماهر بلند پایه، ادیب شهر جناب استاد پاکنهاد آقای دکتر محمد رضا شفیعی کدکنی را دارند و بدین منظور در مقام فراهم آوردن جشن نامه ای می باشند که در بر دارنده مقالاتی خواهد بود که ارادتمندان و دوستداران آن وجود عزیز تحریر و به حضورشان تقدیم می کند. نیتی خیر و فالی مبارک است و امید که هر چه زود تر این کار خوب بنحوی مطلوب تحقق پذیرد. فریضه ذمه این آواره مهجور که از قدیم ترین ارادتمندان جناب دکتر شفیعی هستم و همچنانکه «خلقی برایشان متعشقند،من هم» آنست که از نخستین تقدیم کنندگان مقاله که نشان اخلاص این فقیر باین مرد ادیب دانشمند  - و صرف الله عنه عین الکمال – است باشم. از آنجا که این حقیر سالهای آخر عمر خود را میگذرانم و لشکر پیری با صولت و شدت بر این بینوا حمله آورده، و اینک بهتر می فهمم که وقتی مرحوم استاد امیری فیروزکوهی سید الشعراء رحمة اله علیه میفرمود:

یک سر مو در همه اعضای من

نیست به فرمان من ای وای من

کتاب ماه ادبیات و فلسفه مرداد 1382 شماره 70

دریافت مقاله

منبع: پرتل جامع علوم انسانی