مکتب رمضان / امام موسی صدر/ ترجمه مجید مرادی

1395/3/18 ۰۸:۴۳

پیام امام موسی صدر به مناسبت فرارسیدن ماه رمضان اشاره:رمضان، ماه ضیافت الهی و نزول قرآن است. برآنیم که در این ماه پرمنزلت و پر خیر و برکت هر روز جرعه‌ای از تفسیر امام موسی صدر از آیات الهی را تقدیم کنیم. تفاسیری که برگرفته از کتاب‌های «حدیث سحرگاهان» و «برای زندگی» است.

پیام امام موسی صدر به مناسبت فرارسیدن ماه رمضان

اشاره:رمضان، ماه ضیافت الهی و نزول قرآن است. برآنیم که در این ماه پرمنزلت و پر خیر و برکت هر روز جرعه‌ای از تفسیر امام موسی صدر از آیات الهی را تقدیم کنیم. تفاسیری که برگرفته از کتاب‌های «حدیث سحرگاهان» و «برای زندگی» است.

برادران مؤمن، با فرارسیدن ماه مبارک رمضان، احساسی ژرف برگرفته از خاطرات الهام بخش و عبرت‌های ارزشمند این ماه و آثار و دستاوردهای روزه داری، ما را فرا می گیرد و فضایی پاک و هدایتگر و آکنده از درس و عبرت برای فرد مؤمن پدید می‌آورد. در اوضاع نابسامانی که مسلمانان و اعراب در آن به سر می برند و بیم آن می رود که وخامتش همیشگی شود،۱ مکتب رمضان به ما درسی می‌دهد که با اوضاع ما همخوانی دارد و به سود حال و آینده ماست.

ماه رمضان زمانی است برای تأمل کردن. در این ماه مؤمن با قلبی سالم وعقلی روشن و بدنی پاک به گذشته‌ اش می­‌نگرد و از خود حسابرسی می کند و ارزیابی دوباره‌­ای از کارنامه خود صورت می ‌دهد و سپس به آینده نگاه می‌کند تا برای آن برنامه‌ ریزی کند و دوباره آن را بسازد و بدین‌ترتیب، ماه رمضان ماهی سرنوشت ‌ساز برای او خواهد بود.وضع دینی در جهان در سطح عمومی نابسامان است و این نابسامانی با انحطاط اخلاقی همراه شده و همه روابط انسانی را به فروپاشی و از هم گسستگی تهدید می کند. پیامد همه اینها، فاجعه ای انسانی به بدترین شکل و در همه ابعاد خواهد بود.

این مشکل در جهان عرب افزون تر و پیچیده ­تر است؛ زیرا جهان عرب به سبب وجود اسرائیل و دیگر چالش های سیاسی و مسئولیت‌های دفاعی و دشواری های اجتماعی و پیامدهای آن، از جمله تبهکاری ها و اختلافات و ناآرامی ها، با محنت روبروست. هر روز شاهد آن هستیم که اراده ‌ها سست می‌ شود، اخلاص رنگ می بازد، خودخواهی بیشتر و بیشتر می شود و آینده‌ ای از هم گسسته در برابر ما ترسیم می‌شود.

مشکل وقتی خطرناکتر می شود که می بینیم انگیزه‌ها و راه‌حلهای معنوی، پویایی و تأثیرگذاری خود را از دست داده و می‌دهد: نه نماز انسان را از زشتی و بدی بازمی ‌دارد، نه روزه حس همدردی با دیگران‌ را پدید می‌آورد، نه حج نتایجی که از آن انتظار می‌رود، به دنبال دارد، نه… نه…!

شعایر و اعیاد دینی که وضع شده است تا انگیزه‌ ای تازه برای کمک به تعالی روحی و آراستگی اخلاقی انسان باشد، به مناسبت‌ هایی صرفاً ظاهری تبدیل شده است. همه‌چیز به آداب و رسوم تبدیل شده و راه‌حلها، محتوا و خاصیت خود را از دست داده و دین و دینداری و همه عبادت ها و شئون دینی به عادت آداب و رسوم تبدیل شده است! این خطرناکترین جنبه این مشکل عمومی است: طبیب خود بیمار شده و دارو نیز بی‌اثر شده و بلکه بیماری زا و مشکل ‌زا شده است!

درنگ در این ماه، ماه خداوندی که سرچشمه دانش و اراده است، به تنهایی می‌ تواند به ما بینشی درست از واقعیتی بدهد که در آن به سر می ‌بریم و ناامیدی و دلسردی را از ما دور کند و مسئولیت‌پذیری برای برنامه ‌ریزی و اراده کردن برای ساختن آینده ‌ای بهتر را برایمان آسان می­‌کند.

تنها تأمل که در آموزه­‌های اسلامی برتر از عبادت شمرده شده است، می تواند روح عبادت را به آن بازگرداند و آداب و رسوم را به انگیزه‌ ای برای خدمت انسان تبدیل کند و در کالبد شعایر روح بدمد و بدین‌ترتیب، در ماه رمضان «شبِ قدری» رقم زند که بهتر از هزار ماه است.

برادران، اگر در روزه‌ داری ما، گرسنگی و تشنگی، که از آنها استقبال می‌کنیم، با ترکِ بسیاری از عادت ها همراه شود و اگر این ریاضت ‌های جسمی با تأمل و تفکر همراه شود، به‌راحتی و آشکارا درمی یابیم که در وجود ما میل و اراده برای بهبود بخشیدن به وضع رنجدیدگان پیرامونمان و تلاش در کنار جهادگران و کمک به نیازمندان و رسیدگی به یتیمان و پشتیبانی از حقوق زحمتکشان و تلاش پیگیر و خستگی‌ ناپذیر برای خدمت به مناطق آسیب ‌دیده در کشورمان به وجود آمده است. درمی‌ یابیم که این کارها را با میل و اراده و با انگیزه‌ ای الهی و به دور از سوداگری و گزافه ‌گویی و اهداف شخصی انجام می‌ دهیم.

ماه مبارک رمضان فرصت دوباره ای است که خداوند به ما داده است تا فصلی نو در تاریخ‌مان برافروزد. این ماه سرآغاز تحولاتی ژرف در حیات امت بوده است: «جنگ بدر» که روز متمایزشدن حق از باطل بود، «فتح مکه» که اوج پیروزی های اسلامی بود و دیگر دوره های جهادی و همچنین شبهای قدر.

از خداوند می خواهم که این ماه را برای مسلمانان حقیقتاً مبارک گرداند و آن را سرچشمه دهش و خیر و دگرگونی و سرآغاز عزت الهی که مخصوص مؤمنان است، قرار دهد. والسلام علیکم.

پی‌نوشت:

۱ـ این پیام در تاریخ ۱ر۱۱ر۱۹۷۰ صادر شده است و اشارات امام صدر به حوادث آن ایام است.به نقل از روزنامه الحیاه.

*کتاب مسیره الامام السید موسی‌الصدر

منبع: روزنامه اطلاعات