میراث «لطفی» / محمود دولت‌آبادی

1393/2/15 ۰۸:۳۴

«محمدرضا لطفی» در نوازندگی و موسیقی، شخصیتی خاص بود. من با علایق او به بزرگان موسیقی آشنا بودم. «لطفی» در موسیقی کلاسیک یک چهره بی‌بدیل بود و نواختن او و کاری که او با ساز می‌کرد و احوالاتی که در موسیقی‌اش داشت، همگی خاص خودش بودند. این ارزش‌ها و تبحر او، ساده به دست نیامده بود و بر اثر سالیان سال کار و کار و مرارت و رنج حاصل شده بود. خوشبختانه امکانات و تکنولوژی هم کمک کردند که از او آثاری برجا بماند که ما بتوانیم و آیندگان هم بتوانند آنطور که لازم است از هنر او بهره‌مند شوند و بیاموزند. بداهه‌خوانی و بداهه‌نوازی مشترک ما در سوییس در بیرون شهر زوریخ انجام گرفت. حدود 10، 12سال بعد از اینکه آقای لطفی از ایران مهاجرت کرده بود، در سفر من به آنجا، ناشر زوریخی «کلیدر» خواست که ما به استودیو برویم، من بخش‌هایی از «کلیدر» را بخوانم و لطفی بنوازد.

«محمدرضا لطفی» در نوازندگی و موسیقی، شخصیتی خاص بود. من با علایق او به بزرگان موسیقی آشنا بودم. «لطفی» در موسیقی کلاسیک یک چهره بی‌بدیل بود و نواختن او و کاری که او با ساز می‌کرد و احوالاتی که در موسیقی‌اش داشت، همگی خاص خودش بودند. این ارزش‌ها و تبحر او، ساده به دست نیامده بود و بر اثر سالیان سال کار و کار و مرارت و رنج حاصل شده بود. خوشبختانه امکانات و تکنولوژی هم کمک کردند که از او آثاری برجا بماند که ما بتوانیم و آیندگان هم بتوانند آنطور که لازم است از هنر او بهره‌مند شوند و بیاموزند. بداهه‌خوانی و بداهه‌نوازی مشترک ما در سوییس در بیرون شهر زوریخ انجام گرفت. حدود 10، 12سال بعد از اینکه آقای لطفی از ایران مهاجرت کرده بود، در سفر من به آنجا، ناشر زوریخی «کلیدر» خواست که ما به استودیو برویم، من بخش‌هایی از «کلیدر» را بخوانم و لطفی بنوازد. اما آنچه از همه آن چهار، پنج‌ساعت به دستم رسید، نیم‌ساعت یا 40دقیقه ضبط‌ شده بود که آن را به‌واسطه نشر ثالث به وزارت ارشاد فرستادیم و هنوز در محاق ممیزی باقی است. میراث بزرگ «لطفی» برای آیندگان، بی‌شک آثاری است که از او باقی مانده و هنرجویانی که او پرورانده است.

روزنامه شرق