اخبار

دیوید هیوم فیلسوف بزرگ اسكاتلندی سده هجدهم و فردریش نیچه فیلسوف برجسته سده نوزدهم نزد اهل فلسفه در ایران شناخته شده هستند. بسیاری از آثار نیچه به فارسی ترجمه شده است. با وجود این كمتر اهل فلسفه‌ای در ایران نام این دو متفكر نامدار را كنار هم گذاشته و به مقایسه اندیشه‌ها و افكار آنها با یكدیگر پرداخته است.

فردریش ویلهلم نیچه (1900-1844 م.) فیلسوف و متفكر آلمانی و از مهم‌ترین و اثرگذارترین اندیشمندان عصر جدید، برای فارسی‌زبانان نامی شناخته‌شده است. بسیاری از مهم‌ترین كتاب‌های او با ترجمه‌های متفاوت بارها به زبان فارسی منتشر شده‌اند و كتاب‌ها و مقالات فراوانی درباره فلسفه و زندگی او در فارسی تالیف و ترجمه شده است. به تازگی هم نشر نی كتاب مفصل و خواندنی «فریدریش نیچه، زندگی نامه‌ای فلسفی» نوشته جولیان یانگ را با ترجمه محمد دهقانی منتشر كرده است.

بسیاری از آثار فریدریش نیچه (1900-1844) به فارسی ترجمه و كتاب‌های فراوانی درباره اندیشه‌های او تالیف و ترجمه شده است. فیلسوفی سهمگین كه با پتك می‌اندیشید و اندیشه‌هایش را با دینامیت مقایسه كرده‌اند؛ ویرانگر و كوبنده. نیچه اما در زندگی روزمره انسانی مظلوم و رنج‌كشیده بود، مردی محجوب و خجالتی، بسیار محترم و در اكثر اوقات عمر كوتاهش بیمار و رنجور.

فریدریش نیچه (1844-1900)، فیلسوف آلمانی، یکی از بزرگترین و شناخته شده ترین چهره های فلسفی قرن نوزدهم است. افکار و آثار او در طول قرن بیستم همواره، از دیدگاه های مختلف، کانون توجه و تحقیقات اندیشمندان گوناگونی قرار گرفته و تأثیرات گسترده ای به جای گذاشته است.

کارل لودویک کشیش لوتری کلیسای روکن در لایپزیگ پروس، در مراسم غسل تعمید پسرش که در ۱۵ اکتبر ۱۸۴۴ متولد شد چنین سخن راند: «تو ای ماه اکتبر! که در طول سالیان مهم‌ترین رخدادهای زندگی من در تو روی داده است، امروز با آنچه روبه‌رو هستیم بزرگ‌ترین و باشکوه‌ترین این رخدادها است.

معمولاً «زمان» برای افراد کیفیت‌های معرفت‌شناختی متفاوتی دارد. زمانِ کار متفاوت است از زمانِ فراغت، زمانی که سر کلاس درس به‌سرمی‌بریم تفاوت معناداری با زمانی دارد که صرف دورهمی‌های دوستانه می‌شود. به نظر می‌رسد مواجهه مستمر با زمان، متأثر از اهمیتی است که موقعیت‌های گوناگون برای افراد دارد.

دکتر حامد فولادوند دوران تحصیل خود را در فرانسه سپری کرده و با مورخانی همچون فرنان برودل، پیر ویلار، دنیس ریچه و زنده‌یاد علی مظاهری همکاری داشته است. او در سه دهه اخیر بیشتر بر نیچه‌شناسی، ایران‌شناسی و گفت‌وگوی فرهنگ‌ها متمرکز بوده است. جدیدترین اثرش «نیچه، عرفان و جهان ایرانی» نام دارد که به همت انتشارات بهجت روانه بازار شد.

نیچه؟ كدام نیچه؟ نیچه پست‌مدرن منظرگرای رمانتیك شاعرمسلك مخالف كلان روایت‌ها كه به حافظ و زرتشت علاقه داشت؟ مراد فرهادپور، صالح نجفی و مازیار اسلامی در نشست عصر پنجشنبه موسسه پرسش، در تقابل با این تصاویر رایج و عامه‌پسندانه از نیچه در ایران سخن گفتند و با اتكا به قرائت متفكرانی چون النكا زوپانچیچ و ژیل دلوز، با حفظ تفاوت و تقاطع آنها، كوشیدند نیچه در مقام متفكری رادیكال و فیلسوفی پرسشگر را به تصویر بكشند؛ اندیشمندی كه با جدیت، بلاهت را مسخره می‌كند و با سوال‌های كوبنده، علیه هرگونه جزم‌اندیشی و سبكسری موضع می‌گیرد. آنچه می‌خوانید، گزارشی مختصر از سخنرانی این سه است، با این تاكید كه به دلیل محدودیت فضا، ناگزیر از تلخیص مباحث شدیم.

بیست و یکمین کنفرانس بین‌المللی نیچه و نیهیلیسم آوریل ۲۰۱۹ در رم، ایتالیا برگزار می‌شود.

«اینک آن انسان» یا «اکسه ‌اومو» آخرین کتاب نیچه و در حقیقت خودنوشتی است که او درست پیش از آنچه بنا به اصطلاحی قراردادی «فروریزی‌اش» نامیده می‌شود نوشته است. هر آنچه مشخصه زندگی پرفرازونشیب نیچه است را می‌توان در این کتاب دید: احساس سرشار زندگی که در کارگاه طولانی تمرین و تجربه به دست آورده، ‌دردهای همیشگی جسمانی ‌معده و صفرا و سردردهای شدید که امان او را می‌برید و ضعف قوا که او را در جزئیات و ویژگی‌ها، تباه‌شده و در مجموع سالم و پرقدرت می‌کرد.