اخبار

جمال زاده نویسندۀ نخستین مجموعۀ داستان جدید ایران و از مهمترین شخصیت هاى ادبیات فارسى در قرن بیستم سال ۱۳۰۹ق/۱۲۷۰ش در اصفهان متولد شد. پدرش سید جمال‌الدین واعظ اصفهانى (۱۲۷۹ـ ۱۳۲۶ق) خطیب عصر مشروطیت بود. به سبب آزادمنشى و ترقى‌خواهى آزارها دید و دربدرى‌ها کشید و عاقبت به فرمان محمدعلى شاه قاجار به قتل رسید.

جمالزاده، سید محمدعلى. نویسندۀ نخستین مجموعۀ داستان جدید ایران و از مهم‌ترین چهره‌هاى ادبیّات فارسى در قرن بیستم. در سال ۱۳۰۹ق/۱۲۷۰ش در اصفهان متولّد شد. پدرش سید جمال‌الدّین واعظ اصفهانى (۱۲۷۹ـ ۱۳۲۶ق) خطیب مشروطیت بود.

سیدمحمدعلی جمال‌زادۀ‌اصفهانی در سال 1376، با صدوشش سال سن، در ژنو سوئیس از دنیا رفت. هفدهم آبان‌ماه سالروز درگذشت اوست.

در سال‌های پایانی حکومت قاجار، لابه‌لای نامه‌نگاری‌ها و منشئاتی که با زبان هرچه پرطمطراق‌تر نوشته می‌شد، کسی فکر نمی‌کرد چند سال بعد، اصطلاحاتی که مردم کوچه و بازار در روزمرّۀ خود به کار می‌برند، دست‌مایۀ جریانی تأثیرگذار از نثرنویسی در ادبیات فارسی شود.

سید محمدعلی جمال‌زاده (۱۳۷۰-۱۲۷۶)، امروز بیش از هرچیز با مجموعه داستان «یکی بود و یکی نبود» به یاد آورده می‌شود. اما او که عمری طولانی داشت و سال‌های زیادی از زندگی‌اش را در اروپا سپری کرد، فعالیت‌های متعددی داشت که کم‌وبیش مغفول مانده است.

ویژه‌برنامه «سیر تطور ادبیات معاصر»، به مناسبت یکصدمین سال تالیف کتاب «یکی بود،یکی نبود» و یک‌صدوسیمین سال تولد سیدمحمدعلی جمالزاده، و برای نخستین برگزار شد.

هیأت امناء بخشش‌های جمالزاده به‌مناسبت «یک‌صدمین سال تألیف یکی بود یکی نبود و یک‌صدوسی‌اُمین تولد سیّدمحمّدعلی جمالزاده»، نشستی با نام «سیر تطور ادبیات معاصر» را برگزار می‌کند.

سیدمحمدعلی جمالزاده، پدر داستان‌نویسی جدید در ایران در تاریخ 23 دی 1270 (12 جمادی الثانی 1309ق) در اصفهان چشم به جان گشود و در 17 آبان 1376 در شهر ژنو درگذشت. پدرش جمال‌الدين واعظ اصفهانی، ملقب به صدرالواعظین از رهبران جنبش مشروطه ایران بود وی غالباً برای وعظ به شهرهای مختلف سفر می‌كرد.

دست‌نوشته‌های پدر داستان‌نویسی کوتاه ایران در قالب «سندنامه ۳: سعدی به روایت جمال‌زاده» توسط آرشیو ملی ایران منتشر شد.

محمدعلی جمال‌زاده نماد نسلی از مهاجران ایرانی است که ریشه در این خاک داشتند. آنان هر چند مانند ماهی جداافتاده از دریا، از سرزمین آبا و اجدادی خود جدا افتاده بودند اما در بلاد غریب نیز به یاد دیار حبیب سر می‌کردند.