لوطیگری، سنتی كهن و خرده‌فرهنگی ریشه‌دار در تاریخ ایران است و لوطیان با نام‌هایی چون عیاران، فتیان، جوانمردان، پهلوانان و... همواره در تاریخ ایران حضور داشته‌اند. این را بررسی‌های كسانی چون هانری كرسِن، از فتوت‌نامه‌های ایرانی نشان می‌دهد.
این روزها در شبكه‌های اجتماعی، شاهد حضور گروهی از به اصطلاح «شاخ»های شبكه اجتماعی هستیم كه با شكل و شمایل عجیب و غریب در فضای مجازی كه خودشان را «خوبان» و «گنده‌لات»های این شهر یا آن محله می‌خوانند و با ایجاد دارودسته برای یكدیگر شاخ و شانه می‌كشند. پژوهشگران علوم اجتماعی این افراد و گروه‌ها و رفتارهای‌شان را به عنوان آسیب و معضل اجتماعی دسته‌بندی می‌كنند و نهادهای بازدارنده نیز با آنها به‌شكل ضربتی برخورد می‌كنند.
با کندوکاوی در منابع تاریخی، چنین پیداست که در تاریخ دوران اسلامی ایران اطلاعات زیادی دربارۀ لوطیان و نقش آنان در جامعه – که خود تاریخی بس طولانی را در بر می گیرد – در دست نیست و آن مقدار اطلاعات موجود نیز پراکنده و مغشوش است؛ از این رو، کار تحقیق و پژوهش در این باره با دشواری ها و مشکلاتی همراه است.
حضور فراوان اسطوره در تاریخ، فرصت مغتنمی را برای سربر آوردن جوانمردانِ ایرانی در اختیار گذاشت. «اهل فتوت»، یا همان «جوانمردان» که در عصر معاصر با نام «پهلوانان» از آنان یاد می‌شد از این قبیل بودند. آنان در ابتدا گروهی نیمه سری و شکل گرفته از مردانی بودند که راه و رسم دستگیری، ادب، درایت، شجاعت، وطن دوستی و حفظ کیان ملی و دینی را از عصر مهرپرستی و مزداپرستی آغاز کرده و تا اعصار قاجاریه، پهلوی و پس از آن نیز ادامه دادند.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید