گفته شده است که سر و پیکر امام شهید را جدا از هم دفن کردند. سر بریدة امام(ع) را به دربار یزید در دمشق(شام) فرستادند: به دمشق اندرون یزید پلیدر منتظر بود تا سرش برسید. (سنایی) و در آنجا نزدیک دروازة فرادیس، به روایتی در مدینه و در کنار مرقد مادرش، حضرت فاطمه(ع)، به روایتی دیگر در قاهره و در محلی معروف به «مقبرة حسین»، و به قولی هم در کربلا و در کنار پیکر مطهرش، یا در مسجد حنانه در نجف اشرف به خاک سپردند.
در طول تاریخ به واقعه بزرگ و طاقت‌سوز عاشورا، از جنبه‌های گوناگونی نگریسته‌اند و داد سخن داده‌اند. برخی ریشه‌ها را کاویده‌اند، برخی به پیام‌ها و پیامدها توجه کرده‌اند و برخی نیز از منظر مردم‌شناسی، به آیین‌ها و رسومات مرتبط با آن رویداد پرداخته‌اند و کوشیده‌اند با بررسی پیشینه‌ها، ماندگاری و دگردیسی وجوهی از فرهنگ مردم را بازشناسی کنند. آنچه در این نوشتار به نقل از «دایره‌المعارف بزرگ اسلامی» تقدیم می‌شود، نگاهی است از این منظر.
با اعتذار از خوانندگان ارجمند که به این شاخ و آن شاخ می‌پریم، اجازه بدهید همان‌گونه که در آغاز نگارش خاطرات مجالس عزاداری کرمان با الهام از مقالات استاد دکتر مهدوی دامغانی از تهران شروع کردم و بعد به کرمان رفتم، حالا هم در وسط مطلب، با توجه به عنایت جناب استاد به این یادداشت‌ها، چند دقیقه‌ای از کرمان به تهران بیایم و باز برگردم به کرمان:
آئین‌ها و مراسم ویژه ایام محرم درعصر قاجار فرصتی بود برای زنان تا در سنت‌های اجتماعی نقش‌آفرینی کنند و حضور پررنگ‌تری در جامعه داشته باشند. نویسندگان و مورخان قاجاری و همچنین جهانگردانی که در این دوره قدم به خاک ایران گذاشتند اشارات فراوانی به حضور و نقش زنان در برگزاری مراسم عزاداری محرم داشته‌اند.
برگزاری سنت‌ها و شیوه‌های عزاداری نزد ایرانیان دارای سبقه و سابقه‌ای همپای تاریخ تمدن ایران است؛ اینچنین است که شاهدیم برخی از آیین‌‌هایی که امروزه ساخت اجرایی آن را در مراسم سوگ مذهبی می‌‌بینیم، ریشه در گذشته‌های دور تاریخی ایرانیان دارند.
در استان و شهر کرمان، در سراسر ایام سال مجالس عزاداری هفتگی و گاه ماهیانة امام حسین(ع) در منازل و مساجد و تکایا و حسینیه‌ها و امامزاده‌ها و نیز برخی از مراکز دولتی یا خصوصی تشکیل می‌شد و می‌شود که مثل همه جای ایران و کشورها و شهرهای شیعه‌نشین، با شکوه و اخلاص فراوان و بزرگداشت و تکریم خاطرة یگانة شهادت حضرت ابی‌عبدالله علیه‌السلام و یاران وفادارش همراه است؛ همان‌گونه که امام راحل(ره) فرمودند: «این محرم است که اسلام را زنده نگه داشته است.» اما آنچه از کرمان به خاطر دارم، از این قرار است:
ارادت ایرانیان مسلمان به ساحت مقدس علمدار کربلا حضرت ابوالفضل العباس علیه‌السلام باعث ظهور آیین سوگواری به نام «عَلَم بَران» در مراسم عزاداری دهه نخست ماه محرم شده است.
جنوب کشورمان در زمینه پیدایش بستر و سرچشمه شکل‌گیری آیین‌های مختلف مذهبی و دینی، پیش‌قراول رفتارهای گوناگونی بوده و در حوزه آیین‌های عزاداری ماه محرم، بوشهر با آیین عزاداری «رسم واحد» و «سنج و دمام» زبانزد دیگر استان‌هاست.
«دین»، «خاک» و «خانواده» یا آنچه که امروز ناموس خوانده می شود، به گواه تاریخ سه اصلی است که ایرانیان هیچگاه اجازه تعدی هیچ خصمی را بر آن نمی دادند و در صورت هجوم دشمنان برای چنگ انداختن به یکی از این سه اصل تا پای جان برای حفظ آنها می‌کوشیدند.
آیین ثبت ملی «چمری» در روستای چقاکبود شهرستان اسلام آبادغرب استان کرمانشاه برگزار شد. به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کرمانشاه، شب گذشته 24 شهریور 97، در پنجمین شب از ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان کربلا حضرت ابا‌عبدالله الحسین (ع) روستای چقاکبود شهرستان اسلام‌آباد غرب با حضور خیل عظیم عزاداران حسینی میزبان آئین "چمری" که به عنوان میراث معنوی استان کرمانشاه به ثبت ملی رسیده است، بود.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید