اخبار

گذر از دو رویداد درگذشت فریدون فروغی (13 مهر 1380) و حسن گلنراقی (19 مهر 1372) و دوباره گوش دادن «یار دبستانی من» و «مرا ببوس» و اندیشیدن به اینکه یک ترانه و کلی‌تر از آن موسیقی، چطور با رویدادهای اجتماعی پیوند می‌خورد موجب شد به سراغ کسی برویم که بتواند این مبحث نظری را از منظر خود بشکافد؛ کسی چون ساسان فاطمی، محقق و پژوهشگر موسیقی و استاد موسیقی دانشگاه تهران.

وقتی صحبت از پژوهش و پژوهشگر در عرصه ی موسیقی به میان میآید دکتر ساسان فاطمی جزو نخستین کسانی است که نامش به ذهن میرسد. دکتر فاطمی تاریخ موسیقی غرب و ایران را به خوبی میشناسد و دکترای خود را در رشته ی اتنوموزیکولوژی (موسیقی شناسی قومی) از دانشگاه پاریس گرفته است. دکتر فاطمی درباره ی بازگشت به گذشته در موسیقی و سایر هنرها نظرات جالبی دارد و آنچه در پی میآید حاصل یک گفتگو و میزبانی پرمهر او در دانشکده ی موسیقی دانشگاه تهران است.

در پرونده‌ای که با عنوان «موسیقی سازی ایران؛ فرصت‌ها و تهدیدها» گشوده‌ایم، تلاش کرده‌ایم تا به کنکاش پیرامون وضع امروز و اکنون این هنر بپردازیم و چالش‌ها و امکانات موسیقی را در عرصه مکتوب ایران بررسی کنیم.

نفس جشنواره از این نظر که باعث تشویق موسیقیدانان محلی می‌شود مثبت است، اما واقعیت این است که موسیقیدانان محلی از چندین جهت مورد تهدیدند.

پژوهشکده مطالعات فرهنگی‌ روایت، نشست اخیر خود را به موضوع «سلیقه‌ موسیقایی و فرهیختگی معاصر» به سخنرانی دکتر ساسان فاطمی اختصاص داد. فاطمی دکترای«قوم‌- موسیقی‌شناسی» خود را از دانشگاه پاریس گرفته است و هم‌اکنون عضو هیأت علمی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و نیز عضو هیأت تحریریه‌ مجلات «ماهور» و «نامه‌‌ انسان‌شناسی» است. این نشست، نخستین هم‌اندیشی از مجموعه نشست‌های پژوهشکده‌ مطالعات فرهنگی روایت در حوزه‌ تاریخ فرهنگی بود. گفتنی است که این پژوهشکده به تازگی و از تابستان سال جاری کار خود را با تأکید بر حوزه‌ «فرهنگ» آغاز کرده است.