اخبار

در ساحت معنا، زبان عرض محسوب می‌شود یا ذات؟ الف) این قولی رایج و شایع در میان اندیشمندان عرصه‌های مختلف است که زبان، ظرف ظهور معناست و از همین رو لازم نیست که از سنخ و جنس معنا بوده و به جاودانگی و وحدت معنا، زبان نیز غیر قابل تغییر و تعدد باشد.

مطالعه کتابی در باب تاریخ زبانشناسی اوراقی انباشته از اعلام، اقسام و ارقام را پیش روی می نهد که چه بسا خواننده ی کم حوصله را بی تاب کند. با این حال در خلال این اوراق، سطوری هست که خواننده را به مطالعه دوباره یا چندباره آنها سخت ترغیب می‌کند، خصوصا اگر این مطالعه معطوف به مسأله مهمی مانند زبان قرآن باشد.

هدف از این مختصر نه ارائه دیدگاه صدرا درباره زبان قرآن، که بیشتر ارائه تقسیم بندی و نقدهای صدرا بر رویکردهای مختلف در زبان قرآن است. بدین ترتیب، مقاله در بُعد سلبی و نقد و بررسیِ رویکردها به رشته تحریر درآمده و در پی بُعد اثباتی و تبیین دیدگاه صدرا نیست؛ گرچه از پسِ این شناخت سلبی، دیدگاه صدرا نیز تا حدی به روشنی می گراید.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از طومار اندیشه، مطالعه کتابی در باب تاریخ زبانشناسی اوراقی انباشته از اعلام، اقسام و ارقام را پیش روی می نهد که چه بسا خواننده ی کم حوصله را بی تاب کند. با این حال در خلال این اوراق، سطوری هست که خواننده را به مطالعه دوباره یا چندباره آنها سخت ترغیب می‌کند، خصوصا اگر این مطالعه معطوف به مسأله مهمی مانند زبان قرآن باشد. مضمون این سطور با موضوع مزمن پیوند میان زبان و اندیشه مرتبط است.

نظر عموم مسلمانان از دیر باز بر آن است که قران به زبان قریش نازل شده است زبان همه اشعار وخطبه های جاهلی نیز زبان قریش بوده است عموم خاورشناسان باتوجه به زبانشناسی تاریخی این اصل را نپذیرفته اند