فیلسوف كیست؟ كسی كه در كنج خلوتی نشسته و به تاملاتی پیچیده و درازدامن در موضوعاتی انتزاعی و بی‌پایان مشغول است و با زبانی خاص با همگنان خودش بحث و گفت‌وگو می‌كند یا آن كس كه در روشنای روز به میانه میدان می‌آید و یقه مردم عادی را می‌گیرد و باورها و بدیهیات ایشان را به چالش می‌كشد؟ جای فلسفه كجاست؟ بیرون یا درون دانشگاه؟
چرا دانشگاه به معنای امروزین آن پدید آمد؟ این نهاد چه نقشی در تمدن بشری ایفا كرده است؟ كدام امور، برقراری چنین نهادی را ضروری ساختند؟ دانشگاه در ذات خود یك امر مدرن است، اگرچه ربط‌ها و پیوندهای آن را می‌توان تا یونان باستان پی گرفت.
استاد موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی معتقد است؛ یکی از چالش‌های ما این است که دانشگاه از دامن شهر به بغل دولت و از ایوان جامعه به دیوان دولت و بروکراسی آن افتاده و حتی بدتر از آن، گرفتار یک دیوانسالاری ناکارامد و چندلایه شده است.
در مطالعه تاریخ ایران ، نهاد دانشگاه زیر سایه ، نفوذ و سیطره نهاد حکومت و دخالت دولتمردان، خود را هویت داده و دارای اثر بخشی است. موضوع جالب توجه این که دانشجو به عنوان عضوی از جامعه دانشگاهی در فرآیندها و تحولات سیاسی خود را در معرض قضاوت افکار عمومی قرار داده است. با تحولات دهه بیست و سی خورشیدی در ایران ، با شکل گیری احزاب سیاسی ، دانشجویان با امر سیاسی پیوندی هویتی و ایدئولوژیک یافتند. با ظهور مفاهیمی چون جنبش دانشجویی دخالت نهاد سیاست و احزاب در نهاد دانشگاه ، ایده فلسفی دانشگاه دچار تغییرات هویتی و دگرگونی مفهومی در پیوند با ایدئولوژی اندیشی گردید.
انشگاه در سال جاری، متفاوت‌ترین وضعیت خود در طول عمر کمتر از صد ساله خود در ایران را تجربه می‌کند. به واسطه شیوع کرونا، درهای دانشگاهها و موسسات آموزش عالی، همچون مدارس و عمده آموزشگاه‌های دولتی و خصوصی، بسته است و دانشجویان به نحو غیرحضوری در کلاس درس شرکت می‌کنند.
نشست «روایت کلان صد سال تحول» از مجموعه نشست‌های «یک سده پژوهش، فناوری و نوآوری در ایران» با سخنرانی شاپور اعتماد، استاد مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه و رئیس پیشین مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور و امیر ناظمی، رئیس سازمان فناوری اطلاعات سه‌شنبه هفته گذشته به همت مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور برگزار شد.
اگر راست باشد که قدمت، حق ایجاد می‌کند، حق آب‌وخاکی که شعر مطالبه می‌کند، در قیاس با دیگر ژانرهای ادبی، قاعدتاً باید به‌مراتب بیشتر باشد و البته این نکته در مورد ادبیات فارسی، در غیاب محض ادبیات نمایشی و حضور نه چندان پررنگ ادبیات داستانی، به طریق اولی صادق است و حتی ادبیات غرب هم به‌رغم برخورداری از پشتوانۀ غنی و دیرینۀ ادبیات نمایشی، از این قاعده مستثنا نیست؛ چراکه همۀ آن آثار و عموم رساله‌های فلسفی و علمی اصالتاً منظوم یا دست‌کم شاعرانه بوده‌اند
دکتر بیژن عبدالکریمی ، استاد فلسفه دانشگاه آزاد اسلامی،از جمله دغدغه مندان دانشگاه در ایران است، او در گفت و گویی با ایرنا به بررسی وضعیت امروز دانشگاه در کشور پرداخته است که در ادامه می آید:
یکی از نهادهایی که دغدغه فلسفه و پایش و ارزیابی سیاست‌‌گذاری‌‌های فرهنگی و اجتماعی دانشگاهها را برعهده دارد گروه‌‌ها و دفاتر مطالعات و برنامه‌ریزی فرهنگی اجتماعی در دانشگاه‌‌های ایران هستند.
نگاه حاکم بر مطالعات دانشگاه در ایران نگاهی ساختی-کارکردی است. در این رویکرد، جامعه کلیتی واحد، یک‌دست و یک‌پارچه است: مجموعه‌ای از اجزا که در فضایی بی‌زمان و بی‌مکان در پیوندهای چندگانه و متقابل، نیازهای یکدیگر را برآورده می‌کنند و کلیتی زمینه‌زدوده، ساکن و آرمانی به نام «جامعه» می‌سازند. دانشگاه نیز یکی از این اجزا است که باید نیازهای علمی را برآورده کند، باید متخصصان لازم برای برآوردن نیازهای مختلف جامعه، ازجمله صنعت، اقتصاد و دستگاه بوروکراسی را پرورش دهد. دانشگاه محل پرورش متخصص و در سطحی عمیق‌تر، محل تولید و توزیع علم است؛ علمی که در نهایت در خدمت همان نیازهای تخصصی قرار دارد.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید