اخبار

مروری بر زندگی و نوشتنِ صادق هدایت دریک‌صدو شانزدهمین سالروز تولدش و بزرگ علوی در بیست ودومین سالمرگش جایی که اگر نگوییم هیچ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کس، لااقل کمتر کسی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به آن دست ساید. اگر هدایت از سیاست دوری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جست، علوی سیاسی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترین و حزبی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترین نویسنده آن دوران بود. اگر هدایت خرافات را آماج حملات خود قرار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داد، علوی شرایط سیاسی و اجتماعی را دلیل عقب‌ماندگی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانست. اگر شخصیت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آثار هدایت منفعل و ناامید بودند، استعداد علوی در ساختن شخصیت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های پویا و خستگی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ناپذیر بود.

بزرگ علوی، به همراه صادق هدایت، یکی از پایه‌گذاران داستان‎نویسی معاصر است. او از معدود نویسندگان ایرانی به‎شمار می‎رود که آثارش به زبان‌های مهم غربی ترجمه شده و شهرت جهانی یافته است. علوی مبدع یا برجسته‎ساز گرایش‌های ادبیات زندان (حبسیات جدید) و ادبیات مهاجرت در داستان‌نویسی زبان فارسی است.

بزرگ علوی نویسنده‌ای است با جایگاهی مشخص در تاریخ نویسندگی و داستان کوتاه. داستان زندگی‌اش و فراز و فرودش را از عضویت در گروه پنجاه‌وسه نفر گرفته تا زندگی و درگذشتش در آلمان بارها نوشته‌اند.

نویسنده «صد سال داستان‌نویسی ایران» معتقد است که بزرگ علوی از آن دست سیاست‌پیشگان نویسنده بود که توانست در داستان‌های خوب خود، وجه هنری را برتر از جنبه ایدئولوژیک سازد؛ نویسنده‌ای نوآور که هوشنگ گلشیری برخی کنجکاوی‌های صناعی او را در دهه 1340-1350، در ساخت داستان‌های خود به کار گرفت. حورا نژاد صداقت: حسن میرعابدینی، منتقدی است که معمولا آوردن نام او عناوین برخی کتاب‌هایش مانند «صد سال داستان‌نویسی ایران»، «هشتاد سال داستان کوتاه ایرانی» و «در ستایش داستان» را در ذهن تداعی می‌کند. میرعابدینی در این گفت‌وگو درباره اهمیت بزرگ علوی در داستان‌نویسی معاصر ایران و نوآوری‌هایی که در این راه داشته و بعدها در آثار نویسندگانی همچون هوشنگ گلشیری دیده می‌شود، سخن گفته است.